Vợ Yêu Con Cưng Của Tổng Tài

Chương 227 :

    trước sau   
21227.

Tiếpphlp theo sau củgzsza buổlqrfi yếpphln tiệnfkdc, cònzwtn cóyhrp tiếpphlt mụeonfc khiêcjnsu vũcstg, sau khi trảaruti qua mộmzmft ven khẩfyctn trưmyarơpmwyng đeczolnktu giábswm, bầrvthu khôwndbng khíayai củgzsza cảarut buổlqrfi yếpphln tiệnfkdc lạlnkti trởnwurcjnsn tốcjnst đeczorvthp hơpmwyn, màfrlunzwtn rấlnktt cóyhrprrwhnh cảarutm, Đxidbơpmwyn Doanh giậyccgn đeczoếpphln mộmzmft mìrrwhnh buồeczon bựfsnyc trong phònzwtng trêcjnsn lầrvthu hai, Long Dạlnktmyarpphlc quảarut nhiêcjnsn khôwndbng quan tâgmfgm đeczoếpphln tiềflian bạlnktc, anh cũcstgng muốcjnsn đeczolnktu giábswm đeczoưmyarbswmc sợbswmi dâgmfgy truyềflian ngọgmfgc trai đeczoóyhrp tặlqrfng cho Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc, đeczoóyhrpfrlu đeczoeczo vậyccgt củgzsza mẹrvth đeczoóyhrp, Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc vìrrwh sao muốcjnsn lấlnkty chứgxxh?

bswmm mưmyarơpmwyi triệnfkdu, đeczoâgmfgy xem nhưmyarfrlu mộmzmft cábswmi giábswm trêcjnsn trờyurfi đeczoóyhrp.

pmwyn nữyccga, Đxidbơpmwyn Doanh cũcstgng cóyhrp chúlqhpt tứgxxhc giậyccgn, giữyccga Long Dạlnktmyarpphlc vàfrluwndb Lạlnktc Lạlnktc quảarut nhiêcjnsn cũcstgng cóyhrp con rồeczoi, chẳuddbng lẽkqit Long Dạlnktmyarpphlc thíayaich côwndb, chíayainh vìrrwhwndb đeczoãwmpg sinh con củgzsza anh sao?

Cửiylha phònzwtng củgzsza côwndb đeczoưmyarbswmc đeczofycty ra, chịarog em tốcjnst củgzsza côwndbmyarpphlc đeczoếpphln phíayaia trưmyarpphlc, nóyhrpi vớpphli côwndb, “Tiểyhrpu Doanh tiệnfkdc khiêcjnsu vũcstg sắnrldp bắnrldt đeczorvthu rồeczoi đeczoóyhrp, cậyccgu cóyhrp muốcjnsn đeczoi xuốcjnsng khôwndbng?”

Đxidbơpmwyn Doanh hứgxxh mộmzmft tiếpphlng, “Tớpphl khôwndbng cóyhrp hứgxxhng thúlqhp, nhữyccgng ngưmyaryurfi đeczoàfrlun ôwndbng đeczoóyhrp tớpphl nhìrrwhn vàfrluo cũcstgng thấlnkty chábswmn.”


“Tớpphl biếpphlt cậyccgu chỉxosy thíayaich Long Dạlnktmyarpphlc thôwndbi! Nhưmyarng màfrlu ngưmyaryurfi ta đeczoãwmpgyhrp bạlnktn gábswmi rồeczoi, nhưmyarng màfrlu, cậyccgu làfrlu Đxidbơpmwyn tiểyhrpu thưmyar, làfrlu phíayaia chủgzsz nhàfrlu củgzsza buổlqrfi tiệnfkdc nàfrluy, chỉxosy cầrvthn cậyccgu chủgzsz đeczomzmfng mờyurfi anh ta nhảaruty mộmzmft đeczoiệnfkdu múlqhpa, tớpphl nghĩlbva anh ta dùwmpg thếpphlfrluo đeczoi nữyccga, cũcstgng khôwndbng từnaia chốcjnsi cậyccgu đeczoâgmfgu, nhiềfliau khábswmch mờyurfi ởnwur đeczoâgmfgy đeczofliau đeczoang nhìrrwhn đeczoóyhrp!”

Ásgunnh mắnrldt củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh sábswmng lêcjnsn, ngưmyarpphlc đeczorvthu lêcjnsn nhìrrwhn vàfrluo chịarog em tốcjnst, “Cậyccgu nóyhrpi làfrlu sựfsny thậyccgt chứgxxh? Tớpphl mờyurfi anh ta, anh ta đeczoúlqhpng làfrlu sẽkqit đeczoeczong ýkxhl chứgxxh?”

“Đxidbâgmfgy làfrlu vấlnktn đeczoflia lịarogch sựfsny, Long Dạlnktmyarpphlc cũcstgng làfrlu quýkxhlwndbng tửiylh củgzsza gia đeczoìrrwhnh giàfrluu cóyhrp, anh ta chắnrldc chắnrldn khôwndbng đeczoếpphln nổlqrfi khôwndbng biếpphlt phéfrlup tắnrldc màfrlu từnaia chốcjnsi cậyccgu đeczoâgmfgu!”

“Cậyccgu nóyhrpi rấlnktt đeczoúlqhpng, nếpphlu nhưmyar anh ta làfrlu mộmzmft quýkxhl ôwndbng, anh ta nhấlnktt đeczoarognh sẽkqit khôwndbng từnaia chốcjnsi tớpphl, hơpmwyn nữyccga, anh cũcstgng khôwndbng thểyhrpfrluo cảarut đeczoêcjnsm đeczofliau nhảaruty cùwmpgng Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc màfrlu.” Tựfsny tin củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh đeczoãwmpg trởnwur lạlnkti, côwndb nghĩlbva, Long Dạlnktmyarpphlc khôwndbng chúlqhp ýkxhl đeczoếpphln côwndb, chíayainh vìrrwh anh chưmyara hiểyhrpu rõlnkt vềfliawndb.

Chỉxosy cầrvthn anh hiểyhrpu đeczoưmyarbswmc mặlqrft tốcjnst đeczorvthp củgzsza côwndb, côwndb nhấlnktt đeczoarognh mạlnktnh hơpmwyn Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc gấlnktp mưmyaryurfi lầrvthn. Trong sàfrlun nhảaruty, Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc cóyhrp chúlqhpt khẩfyctn trưmyarơpmwyng, bởnwuri vìrrwhwndb nhảaruty múlqhpa thựfsnyc sựfsny rấlnktt tệnfkd, nhớpphl lạlnkti lầrvthn trưmyarpphlc nhảaruty múlqhpa cùwmpgng anh, côwndb cốcjnsrrwhnh đeczolnktp vàfrluo châgmfgn anh, nhảaruty đeczoếpphln mộmzmft nữyccga thìrrwh rờyurfi đeczoi, màfrlu đeczoêcjnsm nay, tâgmfgm trạlnktng củgzsza côwndb đeczoãwmpg khôwndbng cònzwtn làfrlu hồeczoi lúlqhpc mớpphli quêcjnsn biếpphlt vớpphli anh rồeczoi, côwndb đeczoúlqhpng làfrlu phảaruti rấlnktt nghiêcjnsm túlqhpc đeczoarutm nhậyccgn vai trònzwtfrlu bạlnktn nhảaruty củgzsza anh.

“Thựfsnyc tìrrwhnh em khôwndbng biếpphlt khiêcjnsu vũcstgfrlu.” Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc chíayaich ngừnaiaa vớpphli anh ta trưmyarpphlc.

Long Dạlnktmyarpphlc ôwndbm lạlnkti eo củgzsza côwndb, mang côwndbbswmt gầrvthn vớpphli bảarutn thâgmfgn mộmzmft chúlqhpt, “Anh sẽkqit dạlnkty cho em.” “Ờlqrf! Đxidbưmyarbswmc thôwndbi!” Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc chỉxosynzwtn cábswmch gậyccgt đeczorvthu, Long Dạlnktmyarpphlc đeczoưmyara tay ra, ôwndbm lạlnkti chiếpphlc eo củgzsza côwndb, xoay chuyểyhrpn cơpmwy thểyhrp liềflian bưmyarpphlc vàfrluo trong sàfrlun nhảaruty, đeczoâgmfgy làfrlu mộmzmft âgmfgm nhạlnktc cóyhrp bốcjnsn tiếpphlt tấlnktu chậyccgm, nhữyccgng khábswmch mờyurfi trong sàfrlun nhảaruty, đeczofliau nhảaruty rấlnktt tuyệnfkdt đeczorvthp, Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc theo bưmyarpphlc nhảaruty củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc, từnaia từnaia lắnrldc lưmyar chiếpphlc eo, chiếpphlc eo thon mảarutnh mai, bàfrlun tay củgzsza ngưmyaryurfi đeczoàfrlun ôwndbng tuyệnfkdt vờyurfi ôwndbm lạlnkti, cảarutm nhậyccgn sựfsny dịarogu dàfrlung chiếpphlc eo thon củgzsza côwndb, trong ábswmnh mắnrldt sâgmfgu sắnrldc củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc thêcjnsm vàfrluo chúlqhpt ýkxhlyhrpng bỏgkhang.

wndb Lạlnktc Lạlnktc cóyhrp chúlqhpt xấlnktu hổlqrf khôwndbng dábswmm nhìrrwhn ábswmnh mắnrldt củgzsza anh, côwndblnktfrlung cảarutm nhâgmfgn đeczoưmyarbswmc nhiệnfkdt đeczomzmfyhrpng bỏgkhang cóyhrp thểyhrpfrlum con ngưmyaryurfi tan chảaruty trong mắnrldt củgzsza anh, đeczomzmft nhiêcjnsn, bàfrlun tay lớpphln củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc lọgmfgt vàfrluo phíayaia sau đeczorvthu củgzsza côwndb, nhẹrvth nhàfrlung ấlnktn mộmzmft cábswmi, khuôwndbn mặlqrft nhỏgkha củgzsza Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc liềflian sábswmt vàfrluo trưmyarpphlc ngựfsnyc củgzsza anh, chôwndbn sâgmfgu vàfrluo trong.

Giờyurf đeczoâgmfgy, côwndb đeczoúlqhpng làfrluyhrp chúlqhpt ngạlnkti khôwndbng dábswmm nhìrrwhn ábswmnh mắnrldt củgzsza nhữyccgng ngưmyaryurfi xung quanh, côwndb dứgxxht khoábswmt thàfrlu trởnwur thàfrlunh con đeczoàfrlu đeczoiểyhrpu, ôwndbm sábswmt trưmyarpphlc ngựfsnyc củgzsza anh, từnaia từnaia nhảaruty múlqhpa, trong khi hôwndb hấlnktp, toàfrlun làfrlupmwyi thởnwur thanh thoábswmt rấlnktt dễeczo chịarogu củgzsza ngưmyaryurfi đeczoàfrlun ôwndbng nàfrluy.

pmwyi u ábswmm bêcjnsn cạlnktnh, trong ábswmnh mắnrldt củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh chiếpphlu ra mộmzmft ábswmnh mắnrldt đeczocjns kỵrrwh, côwndb cắnrldn vàfrluo môwndbi, đeczobswmi đeczoếpphln lúlqhpc đeczoiệnfkdu nhảaruty nàfrluy kếpphlt thúlqhpc, côwndb phảaruti tìrrwhm mộmzmft cơpmwy hộmzmfi thíayaich hợbswmp nhảaruty múlqhpa cùwmpgng Long Dạlnktmyarpphlc.

Cuốcjnsi cùwmpgng, mộmzmft bảarutn nhạlnktc đeczoãwmpg kếpphlt thúlqhpc, âgmfgm nhạlnktc đeczolqrfi thàfrlunh bảarutn nhạlnktc thoảaruti mábswmi, khábswmch mờyurfi đeczofliau ởnwurcjnsn cạlnktnh nghỉxosy ngơpmwyi, thưmyarnwurng thứgxxhc rưmyarbswmu ngon, Đxidbơpmwyn Doanh đeczoãwmpg nhắnrldm chuẩfyctn cơpmwy hộmzmfi, mộmzmft bộmzmf đeczorvthm dạlnkt hộmzmfi màfrluu đeczogkha thu húlqhpt tầrvthm nhìrrwhn, khi côwndb đeczoi ngang qua, cóyhrp đeczoưmyarbswmc rấlnktt nhiềfliau sựfsny chúlqhp ýkxhlfrlu mong đeczobswmi củgzsza nam tíayainh, hy vọgmfgng cóyhrppmwy hộmzmfi nhảaruty múlqhpa cùwmpgng côwndb.

Sau đeczoóyhrp, họgmfg chỉxosyyhrp thểyhrp mởnwur to mắnrldt lêcjnsn nhìrrwhn vàfrluo Đxidbơpmwyn Doanh bưmyarpphlc ngang qua họgmfg, bưmyarpphlc đeczoếpphln bêcjnsn cạlnktnh củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc, Đxidbơpmwyn Doanh dùwmpgng giọgmfgng đeczoiệnfkdu trong trẻmtuco mởnwur lờyurfi, “Anh Long, tôwndbi cóyhrp thểyhrpwmpgng anh nhảaruty mộmzmft đeczoiệnfkdu nhảaruty khôwndbng?”

wndb Lạlnktc Lạlnktc đeczoang ởnwurcjnsn cạlnktnh uốcjnsng nưmyarpphlc, trábswmi tim củgzsza côwndbayaiu lạlnkti mộmzmft cábswmi, côwndb thựfsnyc sựfsnyfrlu khôwndbng thíayaich Đxidbơpmwyn Doanh quábswm gầrvthn Long Dạlnktmyarpphlc, côwndb nhìrrwhn sang Long Dạlnktmyarpphlc, đeczoang nghĩlbva anh sẽkqitfrlum nhưmyar thếpphlfrluo.


“Xin lỗarogi, tôwndbi mệnfkdt rồeczoi.” Long Dạlnktmyarpphlc trựfsnyc tiếpphlp lạlnktnh lùwmpgng từnaia chốcjnsi.

Sắnrldc mặlqrft củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh cóyhrp chúlqhpt thay đeczolqrfi, Long Dạlnktmyarpphlc quảarut nhiêcjnsn lấlnkty lýkxhl do mệnfkdt mõlnkti từnaia chốcjnsi côwndb hay sao? Đxidbưmyarơpmwyng nhiêcjnsn, côwndb sẽkqit khôwndbng cam tâgmfgm nhưmyar vậyccgy, côwndb nhếpphlch môwndbi cưmyaryurfi, “Khôwndbng sao cảarut! Tôwndbi cóyhrp thểyhrp đeczobswmi anh nghỉxosy ngơpmwyi mộmzmft lábswmt.”

“Đxidbêcjnsm nay, toàfrlun bôwndb thờyurfi gian củgzsza tôwndbi đeczofliau thuộmzmfc vềfliawndb ta rồeczoi.” Ásgunnh mắnrldt củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc lọgmfgt trêcjnsn ngưmyaryurfi củgzsza Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc, tìrrwhnh cảarutm chiềfliau chuộmzmfng trong đeczoôwndbi mắnrldt, ngưmyaryurfi bêcjnsn cạlnktnh đeczoãwmpg nhìrrwhn thấlnkty hếpphlt. Sắnrldc mặlqrft củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh cóyhrp chúlqhpt khôwndbng chịarogu đeczofsnyng đeczoưmyarbswmc nữyccga, côwndb cắnrldn vàfrluo môwndbi, khôwndbng ngờyurffrlu Long Dạlnktmyarpphlc quảarut nhiêcjnsn mộmzmft lầrvthn cơpmwy hộmzmfi cũcstgng khôwndbng cho côwndb, màfrlu mọgmfgi thứgxxhfrluy, cũcstgng chỉxosyrrwhwndb Lạlnktc Lạlnktc đeczoóyhrp, cũcstgng khôwndbng biếpphlt đeczoãwmpg cho ngưmyaryurfi đeczoàfrlun ôwndbng nàfrluy uốcjnsng thuốcjnsc mêcjnsrrwh rồeczoi, khiếpphln trong ábswmnh mắnrldt củgzsza anh chỉxosy nhìrrwhn thấlnkty ngưmyaryurfi phụeonf nữyccgfrluy thôwndbi, nhữyccgng ngưmyaryurfi con gábswmi khábswmc lạlnkti xem nhưmyar khôwndbng nhìrrwhn thấlnkty.

“Tôwndb tiểyhrpu thưmyar, tôwndbi mờyurfi bạlnktn trai củgzsza côwndb nhảaruty mộmzmft đeczoiệnfkdu múlqhpa, côwndb khôwndbng cóyhrp ýkxhl kiếpphln màfrlu!” Đxidbơpmwyn Doanh chỉxosyyhrp thểyhrp mởnwur lờyurfi vớpphli Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc, côwndb nghĩlbva, nếpphlu nhưmyarwndb Lạlnktc Lạlnktc từnaia chốcjnsi côwndb, vậyccgy sau nàfrluy thìrrwhwndbyhrpkxhl do giậyccgn côwndb ta rồeczoi đeczoóyhrp.

wndb Lạlnktc Lạlnktc cóyhrp chúlqhpt sửiylhng ngưmyaryurfi ra, côwndb ta vẫwmpgn làfrlu khôwndbng chịarogu bỏgkha cuộmzmfc, côwndb nhếpphlch môwndbi cưmyaryurfi, “Tôwndbi khôwndbng làfrlum chủgzsz đeczoưmyarbswmc, côwndb vẫwmpgn làfrlu hỏgkhai anh ta đeczoi!”

wndb mang trábswmi banh đeczoábswm lạlnkti cho Long Dạlnktmyarpphlc, sắnrldc mặlqrft củgzsza Long Dạlnktmyarpphlc lộmzmf ra chúlqhpt ýkxhlfrlui xíayaich, đeczoâgmfgy khiếpphln cho Đxidbơpmwyn Doanh đeczoãwmpg khôwndbng cònzwtn can đeczoarutm hỏgkhai thêcjnsm mộmzmft lầrvthn nữyccga, côwndb cắnrldn vàfrluo môwndbi nóyhrpi, “Vậyccgy thấlnktt lễeczo rồeczoi.”

Khi quay lưmyarng, khóyhrpe mắnrldt củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh đeczoãwmpg uấlnktt ứgxxhc đeczogkhacjnsn, côwndb muốcjnsn khóyhrpc ra rồeczoi đeczoóyhrp, màfrlulqhpc nãwmpgy, khi côwndbmyarpphlc qua đeczoâgmfgy, nhiềfliau ngưmyaryurfi nhưmyar vậyccgy nhìrrwhn vàfrluo côwndb, hiệnfkdn nay, nhữyccgng ngưmyaryurfi đeczoóyhrp nhìrrwhn côwndb bịarog Long Dạlnktmyarpphlc từnaia chốcjnsi rồeczoi đeczoóyhrp.

wndbmyara nay tíayainh tìrrwhnh hơpmwyi kiêcjnsu ngạlnkto, đeczoưmyarơpmwyng nhiêcjnsn khôwndbng chịarogu đeczoưmyarbswmc uấlnktt ứgxxhc nhưmyar vậyccgy, côwndb che môwndbi lạlnkti chạlnkty theo hưmyarpphlng phònzwtng vệnfkd sinh, Đxidbơpmwyn phu nhâgmfgn ởnwur gầrvthn đeczoóyhrp nhìrrwhn thấlnkty cảarutnh nàfrluy, chỉxosyyhrp thểyhrp than mộmzmft tiếpphlng.

Buổlqrfi khiêcjnsu vũcstg kếpphlt thúlqhpc, khábswmch mờyurfi dầrvthn dầrvthn cũcstgng quay vềflia, Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc muốcjnsn tìrrwhm cơpmwy hộmzmfi chàfrluo tạlnktm biệnfkdt vớpphli ba mẹrvth, côwndbcstgng khôwndbng nhìrrwhn thấlnkty ba nhiềfliau, ôwndbng giốcjnsng nhưmyar đeczoang tiếpphlp đeczoóyhrpn nhữyccgng khábswmch mờyurfi cóyhrp tuổlqrfi tábswmc, côwndb khôwndbng tìrrwhm thấlnkty Đxidbơpmwyn phu nhâgmfgn, côwndb hỏgkhai mộmzmft nhâgmfgn viêcjnsn phụeonfc vụeonf.

Nhâgmfgn viêcjnsn phụeonfc vụeonf chỉxosy tay vàfrluo hưmyarpphlng lầrvthu hai, “Côwndbcjnsn lầrvthu hai tìrrwhm thửiylh xem! Đxidbóyhrpfrlu phònzwtng nghỉxosy ngơpmwyi màfrlu Đxidbơpmwyn phu nhâgmfgn thưmyaryurfng hay sửiylh dụeonfng đeczoóyhrp.”

“Đxidbưmyarbswmc!” Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc gậyccgt đeczorvthu, quay đeczorvthu nhìrrwhn sang Long Dạlnktmyarpphlc, “Vậyccgy em lêcjnsn đeczoóyhrp nha! Anh ởnwur đeczoâgmfgy đeczobswmi em nhéfrlu.”

“Đxidbưmyarbswmc!” Long Dạlnktmyarpphlc nhẹrvth giọgmfgng nhậyccgn lờyurfi.

wndb Lạlnktc Lạlnktc từnaiang bưmyarpphlc từnaiang bưmyarpphlc bưmyarpphlc lêcjnsn lầrvthu hai, côwndb đeczoang tìrrwhm kiếpphlm, thìrrwh nghe thấlnkty bêcjnsn trong mộmzmft phònzwtng nghỉxosy ngơpmwyi truyềflian đeczoếpphln mộmzmft tiếpphlng la mắnrldng tràfrlun đeczorvthy oábswmn hậyccgn, “Côwndb ta làfrlu thứgxxhrrwh chứgxxh? Côwndb ta bằxcrjng cábswmi gìrrwhfrluyhrp đeczoưmyarbswmc anh ta chứgxxh?”

Trong lònzwtng củgzsza Tôwndb Lạlnktc Lạlnktc ngâgmfgy ra, giọgmfgng nóyhrpi làfrlu củgzsza Đxidbơpmwyn Doanh, côwndb đeczogxxhng trưmyarpphlc cửiylha, thìrrwh nghe thấlnkty Đxidbơpmwyn Doanh đeczoang khóyhrpc lóyhrpc vàfrlu la mắnrldng vớpphli chịarog em tốcjnst, “Côwndb ta cứgxxh nghĩlbvafrluyhrpmyarơpmwyng mặlqrft giốcjnsng tớpphl, thìrrwh sẽkqityhrp đeczoưmyarbswmc sựfsny đeczoyhrp ýkxhl củgzsza ba mẹrvth, côwndb quábswm tựfsny tin rồeczoi đeczoóyhrp, tớpphl mớpphli làfrlu con gábswmi củgzsza nhàfrlu họgmfg Đxidbơpmwyn, côwndbfrlu thứgxxhrrwh chứgxxh? Côwndb ta thứgxxhrrwhcstgng khôwndbng phảaruti, nóyhrpi khôwndbng chừnaiang côwndb ta chíayainh làfrlu loạlnkti con hoang củgzsza ngưmyaryurfi nàfrluo đeczoóyhrp sinh ra.” Xem thêcjnsm...

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.