Sắc Đẹp Khó Cưỡng

Quyển 4-Chương 236 : Mèo nhỏ, phát giận cho ta xem

    trước sau   
Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nghe, cảdomim thấehydy vôtoubbwesng khôtoubng hiểaazdu đwfieưynvgzmyyc. Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng cũtdsong dừcsvjng đwfietddhng táelsjc gắyrbop đwfieapkw ăsvtun cho ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg.

“Bịgphe đwfietddhi mũtdso xanh gìlplz chứalkp?”

“Em cũtdsong cófacr biếwfiet đwfieâlplzu!” Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmgydjke hai tay. “Sốvsmr củkjdja em bịgphe tiếwfiet lộtddh ra ngoàehydi. Cófacr ngưynvgwfiei gọtddhi đwfieiệneczn thoạorpbi cho em, anh cùbwesng mộtddht ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg đwfieang ăsvtun cơehydm ởaiho đwfieâlplzy, bộtddhelsjng thâlplzn mậaazdt, lúmbctc ấehydy vừcsvja nghe, em liềymiqn nổirvzi giậaazdn đwfieófacr!”

“Em khôtoubng tin anh?”

“Ai da, lúmbctc ấehydy sao cófacr thểaazd suy xédysnt nhiềymiqu nhưynvg thếwfie.” Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmgynvgơehydn hai tay, sờwfie sờwfie khuôtoubn mặcmwyt ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng. “Em đwfieưynvgơehydng nhiêdysnn làehyd tin vàehydo anh màehyd, chẳukqeng qua em nhấehydt đwfiegphenh muốvsmrn lạorpbi đwfieâlplzy xem xem.”

“Ai thiếwfieu đwfieorpbo đwfiealkpc vậaazdy?” Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng giậaazdn dữnrmg mắyrbong. “Đnnytâlplzy khôtoubng phảdomii bịgphea đwfiecmwyt sao? Cốvsmr ýcada chăsvtung!”


Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cưynvgwfiei lạorpbnh, đwfieâlplzy còydjkn cầcqxun phảdomii hỏapkwi sao, cófacr thểaazdehydm ra loạorpbi chuyệneczn nàehydy chắyrboc chắyrbon làehyd Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm!

Tầcqxum mắyrbot ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg lầcqxun thứalkp hai nhìlplzn Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm, “Tôtoubi biếwfiet rồapkwi, anh nhấehydt đwfiegphenh cũtdsong nhậaazdn đwfieưynvgzmyyc đwfieiệneczn thoạorpbi giốvsmrng tôtoubi nhưynvg đwfieúmbctc đwfieúmbctng khôtoubng? Bâlplzy giờwfie châlplzn tưynvgkghbng rõwviq nhưynvg ban ngàehydy, anh cũtdsong cófacr thểaazddysnn tâlplzm rồapkwi.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nédysnt mặcmwyt giậaazdt giậaazdt, tiếwfiep lờwfiei rấehydt nhanh, “Phảdomii, tôtoubi cũtdsong làehyd nhậaazdn đwfieưynvgzmyyc đwfieiệneczn thoạorpbi y hệneczt.”

Ámhkgnh mắyrbot anh nhìlplzn vềymiq phíorwma Hứalkpa Lưynvgu Ârompm. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm ngồapkwi ởaiho trêdysnn sôtoub pha dàehydi, Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm giơehyd tay đwfieyvmcy đwfieyvmcy bảdomi vai côtoub, “Ngồapkwi vôtoub trong.”

“Làehydm gìlplz vậaazdy?” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm biếwfiet rõwviqydjkn cốvsmr hỏapkwi, càehydng khôtoubng cófacr ýcada muốvsmrn dịgphech vàehydo.

“Côtoub Hứalkpa, côtoubtdsong đwfiecsvjng giậaazdn anh ấehydy, bấehydt kểaazd ai nghe đwfieưynvgzmyyc mấehydy câlplzu kiểaazdu vậaazdy đwfieymiqu sẽyyib tứalkpc giậaazdn, việneczc nàehydy cũtdsong chứalkpng minh mộtddht đwfieiểaazdm kháelsjc, anh ấehydy yêdysnu côtoub đwfieófacr.”

Đnnytâlplzy làehyd luậaazdn đwfieiệneczu vớkghb vẩyvmcn gìlplz vậaazdy?

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm lạorpbi đwfieyvmcy bảdomi vai Hứalkpa Lưynvgu Ârompm mộtddht cáelsji. Côtoubtdsong khôtoubng muốvsmrn làehydm tấehydt cảdomi mọtddhi ngưynvgwfiei đwfieymiqu xấehydu hổirvz, côtoub khôtoubng cam lòydjkng màehyd nhíorwmch vàehydo trong mộtddht chúmbctt.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm lậaazdp tứalkpc ngồapkwi xuốvsmrng. Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg thịgphenh tìlplznh mờwfiei, “Cùbwesng ăsvtun đwfiei.”

“Vợzmyy, may làehyd em tin tưynvgaihong anh, nếwfieu khôtoubng anh cófacr thểaazd khôtoubng trong sạorpbch rõwviqehydng rồapkwi.”

“Em đwfieưynvgơehydng nhiêdysnn tin anh rồapkwi, anh làehyd ngưynvgwfiei chồapkwng thâlplzn thiếwfiet gẫfacrn gũtdsoi tốvsmrt nhấehydt củkjdja em màehyd.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm thậaazdt hoàehydi nghi vìlplz sao mìlplznh lạorpbi ngồapkwi xuốvsmrng. Anh khôtoubng cófacr đwfietddhng vàehydo bộtddh đwfieapkw ăsvtun, anh rấehydt sợzmyy sau khi ăsvtun lẩyvmcu chung vớkghbi bọtddhn họtddh, bảdomin thâlplzn cũtdsong sẽyyib biếwfien thàehydnh cáelsji dạorpbng nàehydy.

“Côtoub Hứalkpa, khôtoubng phảdomii cófacr ngưynvgwfiei muốvsmrn hạorpbi côtoub chứalkp?”


Hứalkpa Lưynvgu Ârompm dùbwesng đwfieũtdsoa gảdomiy gảdomiy tưynvgơehydng, đwfiecqxuu cũtdsong khôtoubng ngẩyvmcng lêdysnn, “Chắyrboc vậaazdy đwfieófacr.”

“Côtoub nghĩnnyt xem, chuyệneczn nàehydy bìlplznh thưynvgwfieng nếwfieu đwfieirvzi làehyd phụfacr nữnrmg, phỏapkwng chừcsvjng xôtoubng lêdysnn muốvsmrn đwfieáelsjnh lộtddhn, ai còydjkn cófacr thểaazdcada tríorwm nữnrmga phảdomii khôtoubng?”

“Phảdomii.”

“Cho nêdysnn côtoubtdsong đwfiecsvjng tráelsjch…” Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmgfacri đwfieưynvgzmyyc mộtddht nửepbca, dừcsvjng lạorpbi mộtddht chúmbctt. “Đnnytúmbctng rồapkwi, đwfieâlplzy làehyd bạorpbn trai côtoub, hay làehyd chồapkwng vậaazdy?”

“Anh ta khôtoubng phảdomii…”

“Chồapkwng đwfiei!” Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmgfacri luôtoubn. “Bâlplzy giờwfie bạorpbn trai đwfieymiqu gọtddhi làehyd chồapkwng.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm ngồapkwi bêdysnn cạorpbnh côtoub, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cũtdsong hếwfiet muốvsmrn ăsvtun. Cófacr đwfieiềymiqu ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg vừcsvja mớkghbi ngồapkwi xuốvsmrng, cảdomim thấehydy đwfieapkw ăsvtun gọtddhi khôtoubng đwfiekjdj, lạorpbi gọtddhi ngưynvgwfiei phụfacrc vụfacr lạorpbi đwfieâlplzy đwfieưynvga thêdysnm khôtoubng íorwmt.

“Côtoub Hứalkpa, chíorwmnh côtoub phảdomii làehydm tâlplzm đwfieiểaazdm rồapkwi, dựymiqa theo kinh nghiệneczm củkjdja tôtoubi, tôtoubi cảdomim thấehydy nhằuyrnm vàehydo côtoubfacr thểaazdehydlplznh đwfiegphech củkjdja côtoub.”

“Ừdlotm.” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nhàehydn nhạorpbt lêdysnn tiếwfieng đwfieáelsjp: “Xấehydu xa khôtoubng biếwfiet xấehydu hổirvz.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm châlplzn khôtoubng chúmbct ýcada đwfiefacrng phảdomii côtoub, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm co qua bêdysnn cạorpbnh, sau đwfieófacr nhấehydc châlplzn lêdysnn đwfieáelsj anh.

Trong bữnrmga ăsvtun, Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm cũtdsong khôtoubng chạorpbm vàehydo đwfieũtdsoa. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nghĩnnyt thầcqxum, côtoub đwfieãbjba trốvsmrn đwfieếwfien đwfieâlplzy, anh thếwfieehydydjkn cófacr thểaazdlplzm tớkghbi cửepbca, lạorpbi còydjkn kédysno bạorpbn gáelsji củkjdja kháelsjch hàehydng tớkghbi, Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nàehydy cófacr nhiềymiqu năsvtung lựymiqc đwfieófacr!

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm bỗbjbang nhiêdysnn ghédysn đwfieếwfien ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng bêdysnn cạorpbnh, “Còydjkn chưynvga ăsvtun cơehydm chiềymiqu đwfieúmbctng khôtoubng, sao khôtoubng ăsvtun đwfiei?”

facri xong lờwfiei nàehydy, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lấehydy bộtddh đwfieapkw ăsvtun, xédysn vỏapkw cho anh, sau đwfieófacr đwfieưynvga đwfieũtdsoa tớkghbi tay Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm.


Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng liếwfiec mắyrbot nhìlplzn côtoub, “Quan tâlplzm anh vậaazdy ưynvg?”

“Đnnytúmbctng vậaazdy, giờwfietdsong mấehydy giờwfie rồapkwi, anh màehyd khôtoubng ăsvtun gìlplz sẽyyib đwfieófacri mấehydt.”

Khófacre miệneczng Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm đwfietddhng đwfieaazdy, “Cófacr em quan tâlplzm anh nhưynvg thếwfie, anh ăsvtun cáelsji gìlplztdsong vui.”

A!

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cầcqxum lấehydy đwfieũtdsoa củkjdja mìlplznh, gắyrbop đwfieapkw ăsvtun cho Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm, “Em mớkghbi vừcsvja đwfieưynvgzmyyc nếwfiem thịgphet bòydjk, đwfiecmwyc biệneczt ngon, nhúmbctng mộtddht chúmbctt làehyd đwfieưynvgzmyyc, thịgphet rấehydt mềymiqm.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nhìlplzn thịgphet bòydjk trong chédysnn, cắyrbon mộtddht miếwfieng vàehydo miệneczng, quảdomi nhiêdysnn ngon.

Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg đwfievsmri diệneczn cưynvgwfiei nófacri: “Anh xem, vẫfacrn làehyd vợzmyy nhàehydlplznh tốvsmrt đwfieúmbctng khôtoubng?”

“Đnnytúmbctng.” Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm trảdomi lờwfiei.

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cảdomim thấehydy thậaazdt châlplzm biếwfiem, nhưynvgng cũtdsong khôtoubng nhấehydt thiếwfiet vạorpbch trầcqxun. Trong bữnrmga ăsvtun, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm gắyrbop đwfieapkw ăsvtun cho anh khôtoubng íorwmt lầcqxun, việneczc nàehydy làehydm Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm cófacr chúmbctt đwfieưynvgzmyyc cưynvgng chiêdysnu màehyd lo sợzmyy, côtoub đwfieâlplzy làehydehydm sao vậaazdy? Đnnytâlplzy khôtoubng giốvsmrng Hứalkpa Lưynvgu Ârompm đwfieâlplzu!

Hai ngưynvgwfiei đwfievsmri diệneczn cũtdsong đwfieang diễefhsn âlplzn áelsji. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cầcqxum cáelsji thìlplza bêdysnn cạorpbnh, vớkghbt mộtddht miếwfieng đwfieaazdu hủkjdj Nhậaazdt Bảdomin bỏapkwehydo chédysnn Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm liếwfiec nhìlplzn côtoub mộtddht cáelsji thậaazdt sâlplzu, “Em cũtdsong ăsvtun đwfiei, khôtoubng cầcqxun đwfieaazd ýcada anh.”

“Em khôtoubng sao, trưynvgkghbc khi cáelsjc anh tớkghbi em cũtdsong ăsvtun kha kháelsj rồapkwi.” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cưynvgwfiei tủkjdjm tỉalkpm nófacri. “Em thếwfieehydy khôtoubng phảdomii vìlplz sợzmyy anh ngạorpbi sao?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm cưynvgwfiei cưynvgwfiei, cúmbcti đwfiecqxuu ăsvtun đwfieapkw ăsvtun.


Hứalkpa Lưynvgu Ârompm đwfieaazdelsji thìlplza lạorpbi vàehydo nồapkwi, múmbctc mộtddht muỗbjbang đwfieapkw ăsvtun trăsvtung trắyrbong, sau đwfieófacr gắyrbop mộtddht miếwfieng rau nhỏapkw vừcsvja nófacrng đwfiecmwyt lêdysnn trêdysnn.

“Nàehydo, ăsvtun chúmbctt nữnrmga.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm dùbwesng đwfieũtdsoa gắyrbop miềymiqng đwfieapkw ăsvtun nhỏapkw. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm còydjkn đwfieang nófacri chuyệneczn vớkghbi anh, anh cũtdsong khôtoubng cófacr nhìlplzn kỹyfie, liềymiqn ăsvtun mófacrn trong chédysnn.

mbctc nhai, anh cảdomim thấehydy hưynvgơehydng vịgphefacr chúmbctt kỳbrfo quáelsji, “Đnnytâlplzy làehydlplz vậaazdy?”

“Đnnytaazdu hủkjdj đwfieófacr, mau ăsvtun.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nhíorwmu màehydy, nuốvsmrt xuốvsmrng, thấehydy Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lấehydy mâlplzm đwfieapkw lạorpbi, kẹfxgwp lấehydy rau xàehydelsjch trêdysnn đwfieófacr. Côtoub cầcqxum lấehydy thìlplza, múmbctc mộtddht muỗbjbang gồapkwm tơehydelsju ófacrc heo bỏapkwehydo nồapkwi. Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm vộtddhi vàehydng buôtoubng đwfieũtdsoa, nưynvgkghbc dùbwesng cófacr ófacrc heo ởaiho trong, anh tuyệneczt đwfievsmri tuyệneczt đwfievsmri sẽyyib khôtoubng ăsvtun nữnrmga.

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm biếwfiet con ngưynvgwfiei nàehydy rấehydt phiềymiqn toáelsji, nộtddhi tạorpbng khôtoubng ăsvtun, đwfiecmwyc biệneczt đwfieapkw ăsvtun dạorpbng ófacrc heo đwfieâlplzy, sẽyyib khôtoubng đwfiefacrng vàehydo. Trưynvgkghbc kia lúmbctc đwfiei ra ngoàehydi ăsvtun vớkghbi côtoub, ngay cảdomi gọtddhi cũtdsong khôtoubng cho côtoub gọtddhi

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm buồapkwn cưynvgwfiei nhìlplzn anh, “Gìlplz thếwfie, ghêdysn àehyd?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm phấehydt tay, dờwfiei tầcqxum mắyrbot.

“Vừcsvja rồapkwi anh ăsvtun làehyd ófacrc heo đwfieófacr, còydjkn ăsvtun khôtoubng íorwmt đwfieâlplzu.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm cảdomim thấehydy cổirvz họtddhng cófacrlplz đwfieófacr nhảdomiy lêdysnn, anh lạorpbnh mặcmwyt nófacri: “Em nófacri bừcsvja gìlplz thếwfie?”

“Cófacr thểaazdehyd em cófacr chấehydm tưynvgơehydng cho anh, nêdysnn anh ăsvtun khôtoubng pháelsjt hiệneczn ra.”

Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng dựymiqa ngưynvgwfiei ra sau, trong ngựymiqc quay cuồapkwng, dạorpbehydy bêdysnn trong cũtdsong đwfieang quay cuồapkwng. Tầcqxum mắyrbot anh liếwfiec vềymiq phíorwma Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, “Em cốvsmr ýcada đwfieúmbctng khôtoubng?”


“Khôtoubng phảdomii cốvsmr ýcadaehyd, em chỉalkp xem trong nồapkwi cófacrlplz thìlplz vớkghbt nấehydy cho anh.”

“Em biếwfiet rõwviq anh khôtoubng ăsvtun mấehydy mófacrn nàehydy!”

“Thậaazdt buồapkwn cưynvgwfiei.” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm đwfieem hếwfiet thịgphet viêdysnn trong tầcqxum tay dốvsmrc hếwfiet vàehydo nồapkwi lẩyvmcu. Côtoub nhẹfxgw nhàehydng bâlplzng quơehyd hỏapkwi anh mộtddht câlplzu: “Làehydm sao em biếwfiet anh thíorwmch ăsvtun gìlplz? Khôtoubng thíorwmch ăsvtun gìlplz? Chíorwmnh anh ăsvtun đwfieếwfien trong vàehydo miệneczng cũtdsong khôtoubng biếwfiet, sao còydjkn hỏapkwi em?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nghiêdysnng ngưynvgwfiei, muốvsmrn nôtoubn. Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg đwfievsmri diệneczn thấehydy thếwfie, ngẩyvmcng đwfiecqxuu lêdysnn, “Sao thếwfie? Thấehydy khôtoubng thoảdomii máelsji àehyd?”

“Nếwfieu cảdomim thấehydy khôtoubng thoảdomii máelsji, anh cófacr thểaazd đwfiei trưynvgkghbc.” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lạorpbnh lùbwesng nófacri.

Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmgehyd ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng nhìlplzn nhau, xem ra Hứalkpa Lưynvgu Ârompm làehyd đwfieang tráelsjch Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm khôtoubng tin mìlplznh đwfieúmbctng khôtoubng?

Qua mộtddht lúmbctc lâlplzu, ai cũtdsong chưynvga đwfietddhng đwfieũtdsoa lạorpbi. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lêdysnn tiếwfieng trưynvgkghbc tiêdysnn, “Nếwfieu khôtoubng, tạorpbm biệneczt nhédysn? Anh chịgphe ăsvtun no chưynvga?”

“No rồapkwi, no rồapkwi.” Ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg nghiêdysnng ngưynvgwfiei lấehydy túmbcti củkjdja mìlplznh.

Mấehydy ngưynvgwfiei lầcqxun lưynvgzmyyt đwfiealkpng dậaazdy. Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm đwfiei cạorpbnh Hứalkpa Lưynvgu Ârompm. Ra khỏapkwi tiệneczm lẩyvmcu, ngưynvgwfiei phụfacr nữnrmg xoay ngưynvgwfiei lạorpbi nhìlplzn Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, “Côtoub Hứalkpa, chúmbctng tôtoubi khôtoubng tiễefhsn côtoub, hôtoubm nàehydo lạorpbi hẹfxgwn nhédysn!”

“Vâlplzng ạorpb.”

Thấehydy hai ngưynvgwfiei lêdysnn xe riêdysnng, xe mộtddht trưynvgkghbc mộtddht sau láelsji đwfiei, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm đwfiegphenh qua bêdysnn đwfieưynvgwfieng đwfieófacrn xe.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm liềymiqn cầcqxum cổirvz tay côtoub, kédysno phắyrbot Hứalkpa Lưynvgu Ârompm tớkghbi trưynvgkghbc ngưynvgwfiei.

“Anh làehydm gìlplz vậaazdy?”

“Em vớkghbi Mai Dịgphech Hiêdysnn cófacr quan hệneczlplz?”

“Ai cầcqxun anh lo?” Hứalkpa Lưynvgu Ârompm giãbjbay mấehydy cáelsji khôtoubng thoáelsjt đwfieưynvgzmyyc.

“Vìlplz tráelsjnh anh, em liềymiqn khôtoubng ngạorpbi xôtoubng ra xôtoubng vàehydo nhàehyd mộtddht gãbjba đwfieàehydn ôtoubng xa lạorpb mộtddht lầcqxun phảdomii khôtoubng? Em khôtoubng sợzmyy xảdomiy ra chuyệneczn sao?”

Cổirvz tay Hứalkpa Lưynvgu Ârompm bịgphe anh nắyrbom đwfieếwfien sinh đwfieau, “Đnnytàehydn ôtoubng xa lạorpblplz? Tôtoubi đwfieưynvgơehydng nhiêdysnn quen anh ta.”

“Vậaazdy em, hai ngưynvgwfiei làehyd quan hệneczlplz? Hắyrbon nófacri em làehyd bạorpbn gáelsji hắyrbon, em dáelsjm thừcsvja nhậaazdn khôtoubng?”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cảdomim thấehydy hai ngưynvgwfiei ấehydy đwfieymiqu cófacr vấehydn đwfieymiq, mộtddht đwfieáelsjm quan hệnecz vớkghbi côtoubydjkn chưynvga rõwviq, nhưynvgng cảdomi đwfieáelsjm đwfieymiqu cốvsmrlplznh muốvsmrn báelsjm vàehydo côtoub.

“Tôtoubi cófacrlplz khôtoubng dáelsjm nhậaazdn? Phảdomii, anh ta làehyd bạorpbn trai tôtoubi, bạorpbn mớkghbi củkjdja tôtoubi, đwfieưynvgzmyyc chưynvga?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm buôtoubng tay ra. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cho rằuyrnng mìlplznh đwfieưynvgzmyyc tựymiq do rồapkwi, côtoub vừcsvja muốvsmrn xoay ngưynvgwfiei, bảdomi vai lạorpbi đwfietddht nhiêdysnn bịgphe giữnrmg lạorpbi. Ngófacrn tay ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng thu lạorpbi, cảdomi ngưynvgwfiei Hứalkpa Lưynvgu Ârompm gầcqxun nhưynvg bịgphe anh nhấehydc lêdysnn.

“Anh làehydm cáelsji…”

Nửepbca câlplzu sau bịgphetoubi lưynvgjskii Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm ngăsvtun lạorpbi. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm trợzmyyn to hai mắyrbot, theo bảdomin năsvtung khédysnp chặcmwyt miệneczng lạorpbi. Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm cắyrbon vàehydo cáelsjnh môtoubi côtoub.

toub đwfieau đwfieếwfien thiếwfieu chúmbctt nữnrmga nhảdomiy dựymiqng lêdysnn, miệneczng cũtdsong mởaiho ra. Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng lợzmyyi dụfacrng màehyd tiếwfien vàehydo. Côtoub đwfiegphenh vùbwesng vẫfacry, Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm dứalkpt khoáelsjt ấehydn côtoubehydo lòydjkng ngựymiqc.

lplzu lắyrbom rồapkwi anh khôtoubng chạorpbm vàehydo côtoub, cáelsji hôtoubn nàehydy rơehydi xuốvsmrng, lậaazdp tứalkpc cófacr chúmbctt khôtoubng cầcqxum giữnrmg đwfieưynvgzmyyc.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm chịgpheu khôtoubng nổirvzi việneczc Hứalkpa Lưynvgu Ârompm coi anh nhưynvg kẻyyib xa lạorpbehyd đwfievsmri đwfieãbjbai, càehydng chịgpheu khôtoubng nổirvzi bêdysnn cạorpbnh côtoubfacr ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng kháelsjc tớkghbi lui.

Giãbjbay giụfacra khôtoubng thoáelsjt đwfieưynvgzmyyc, tay Hứalkpa Lưynvgu Ârompm bófacrp vàehydo hôtoubng Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm. Anh cảdomim thấehydy đwfieau, nhưynvgng khôtoubng nhúmbctc nhíorwmch. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm dữnrmgdysnn, dùbwesng sứalkpc màehydfacrp anh.

mbctc nàehydy đwfieúmbctng lúmbctc làehyd giờwfie cao đwfieiểaazdm ăsvtun uốvsmrng, ởaiho cửepbca tiệneczm ngưynvgwfiei lui tớkghbi thậaazdt sựymiq khôtoubng íorwmt.

facr ngưynvgwfiei ngừcsvjng châlplzn, cũtdsong cófacr ngưynvgwfiei trêdysnu chọtddhc, “Cũtdsong đwfieưynvgzmyyc rồapkwi đwfieófacr, cófacr suy nghĩnnyt cho tâlplzm tìlplznh củkjdja dâlplzn FA khôtoubng thếwfie?”

facr ngưynvgwfiei càehydng khoa trưynvgơehydng hơehydn, dứalkpt khoáelsjt lấehydy di đwfietddhng ra, chụfacrp hai ngưynvgwfiei mộtddht trậaazdn dồapkwn dậaazdp.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm đwfiedomio mắyrbot qua, tay ấehydn sau đwfiecqxuu Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, ấehydn côtoubehydo ngựymiqc mìlplznh, “Nhìlplzn cáelsji gìlplzehyd nhìlplzn?”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm đwfieyvmcy ngưynvgwfiei anh. Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng tiệneczn thểaazd lui ra sau, rồapkwi lạorpbi túmbctm chặcmwyt cổirvz tay Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, đwfieưynvga côtoub tớkghbi truớkghbc xe

Anh mởaiho cửepbca xe nhédysnt côtoubehydo, sau đwfieófacr khófacra lạorpbi, đwfiezmyyi tớkghbi bêdysnn ghếwfieelsji rồapkwi mớkghbi mởaiho khófacra, ngồapkwi vàehydo.

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm kédysno cửepbca xe ra muốvsmrn chạorpby. Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm thấehydy thếwfie, mộtddht tay túmbctm côtoub vềymiq, cũtdsong đwfieófacrng cửepbca xe lạorpbi.

Hai ngưynvgwfiei đwfievsmri diệneczn. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm mặcmwyt đwfiecqxuy tứalkpc giậaazdn, Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm dựymiqa ngưynvgwfiei ra sau, lạorpbi cảdomim thấehydy bêdysnn hôtoubng đwfieau kinh khủkjdjng. Anh chỉalkpnh lạorpbi tưynvg thếwfie, nhấehydc vạorpbt áelsjo lêdysnn. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm mắyrbong câlplzu lưynvgu manh, “Giờwfie đwfieang trêdysnn xe, tớkghbi tớkghbi lui lui đwfieymiqu làehyd ngưynvgwfiei, anh cẩyvmcn thậaazdn tôtoubi kêdysnu ngưynvgwfiei đwfieófacr!”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nhìlplzn côtoub, khófacre mắyrbot bỗbjbang nhiêdysnn hơehydi nhưynvgkghbng lêdysnn, cưynvgwfiei cófacr chúmbctt tùbwesy ýcada, “Trong đwfiecqxuu em suy nghĩnnytlplz vậaazdy?”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm thấehydy mộtddht mảdoming da thịgphet bêdysnn hôtoubng ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng lộtddh ra. Da thịgphet màehydu đwfieapkwng mang theo vẻyyibfacrng láelsjng quen thuộtddhc, côtoubsvtuc đwfiecqxuu, làehydm bảdomin thâlplzn cưynvgwfiei khẩyvmcy mộtddht tiếwfieng rõwviqehydng.

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm chỉalkp chỉalkp mộtddht chỗbjba, “Em xem, đwfieâlplzy làehyd em védysno, bịgphe bầcqxum luôtoubn.”

toub nhìlplzn lưynvgkghbt qua, áelsjnh mắyrbot run run, liềymiqn cảdomim thấehydy chắyrboc làehyd đwfieau lắyrbom. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nhìlplzn vềymiq phíorwma kháelsjc rấehydt nhanh.

“Védysno ngưynvgwfiei ta, em cũtdsong khôtoubng biếwfiet nófacri tiếwfieng xin lỗbjbai sao?”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lau miệneczng, “Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm, anh thậaazdt buồapkwn nôtoubn.”

“Anh làehydm sao cơehyd?”

“Anh đwfiecsvjng quêdysnn, anh mớkghbi vừcsvja ăsvtun ófacrc heo.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm khôtoubng cófacr ýcada tốvsmrt màehyd trêdysnu côtoub, “Làehyd em làehydm anh ăsvtun, em cũtdsong nêdysnn nếwfiem thửepbcynvgơehydng vịgpheehydy đwfiei.”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nhíorwmu màehydy, mặcmwyt đwfiecqxuy ghédysnt bỏapkw, “Buồapkwn nôtoubn!”

“Buồapkwn nôtoubn thìlplz buồapkwn nôtoubn thôtoubi.” Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm ríorwmt giọtddhng. “Đnnytau thậaazdt, anh cầcqxun phảdomii tớkghbi bệnecznh việneczn xem.”

“Anh đwfiei đwfiei.”

“Em làehyd đwfiecqxuu sỏapkwlplzy tộtddhi, em đwfiei chung.”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nâlplzng bàehydn tay gõwviqehydo cửepbca sổirvz xe, “Tôtoubi muốvsmrn xuốvsmrng xe.”

“Anh pháelsjt hiệneczn bâlplzy giờwfieorwmnh tìlplznh em cófacr vẻyyib trưynvgaihong thàehydnh, trưynvgkghbc kia khôtoubng phảdomii nhưynvg vậaazdy.”

Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nhìlplzn anh chằuyrnm chằuyrnm, “Tôtoubi cũtdsong đwfieâlplzu bảdomio anh chịgpheu đwfieymiqng tíorwmnh tìlplznh tôtoubi đwfieâlplzu.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm giữnrmg chặcmwyt tay côtoub. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm nắyrbom chặcmwyt bàehydn tay, mặcmwyt đwfiecqxuy vẻyyib đwfieymiq phòydjkng màehyd nhìlplzn anh chằuyrnm chằuyrnm.

Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng cạorpby bàehydn tay côtoub ra, đwfieaazdydjkng bàehydn tay côtoubelsjn vàehydo eo mìlplznh. Hứalkpa Lưynvgu Ârompm cảdomim giáelsjc đwfieưynvgzmyyc cơehydn nófacrng bỏapkwng, “Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm, chẳukqeng lẽyyib anh khôtoubng rõwviq chúmbctng ta hiệneczn tạorpbi làehyd quan hệneczlplz sao?”

“Em làehydm anh bịgphe thưynvgơehydng, em phảdomii chịgpheu tráelsjch nhiệneczm vớkghbi anh.”

“Đnnytưynvgzmyyc thôtoubi, tôtoubi chịgpheu tráelsjch nhiệneczm, anh buôtoubng tay trưynvgkghbc.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm ngẩyvmcng đwfiecqxuu nhìlplzn côtoub, “Em, em chịgpheu tráelsjch nhiệneczm thếwfieehydo?”

“Anh buôtoubng tay sẽyyib biếwfiet.”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm nửepbca tin nửepbca ngờwfie, nhưynvgng hai ngưynvgwfiei ởaiho trong khôtoubng gian thếwfieehydy, anh đwfieelsjn côtoubtdsong chạorpby khôtoubng thoáelsjt.

Ngưynvgwfiei đwfieàehydn ôtoubng khẽyyib buôtoubng tay, Hứalkpa Lưynvgu Ârompm lui vàehydo trong ghếwfie. Côtoubfacrc víorwm tiềymiqn ra, từcsvj trong luc ra mấehydy tờwfie tiềymiqn trịgphe giáelsj trăsvtum yêdysnn, “Đnnytkjdj rồapkwi chứalkp? Coi nhưynvg tiềymiqn thuốvsmrc men củkjdja anh, đwfiekjdj khôtoubng?”

“Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, em cảdomim thấehydy giỡjskin vớkghbi tôtoubi rấehydt vui đwfieúmbctng khôtoubng?”

“Ai giỡjskin anh?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm đwfieyvmcy tay côtoub ra, “Cófacrlplzu nófacri rấehydt hay, hổirvz giàehyd khôtoubng pháelsjt giậaazdn, em coi anh nhưynvg con mègarzo bệnecznh?”

“Pháelsjt giậaazdn? Anh muốvsmrn làehydm tôtoubi thếwfieehydo?”

Mụfacrc Kíorwmnh Sâlplzm đwfietddht nhiêdysnn nhổirvzm dậaazdy, bófacrng dáelsjng to lớkghbn nhằuyrnm vềymiq phíorwma Hứalkpa Lưynvgu Ârompm, cổirvz họtddhng côtoubdysnt lêdysnn: “A!!! Tráelsjnh ra!”

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.