Hệ Thống Mau Xuyên: Kế Công Lược Nam Thần Phản Diện

Chương 395 : Nam trang săn tình

    trước sau   
《Chưursmơjxsbng 395》

NAM TRANG SĂatubN TÌhhqyNH: CÔwxmzNG LƯgpbouuvmC DẠhjvx Đursmfarf THẦjxsbN BÍayxl (31)

Editor: Dưursmơjxsbng Gia Uy Vũefiu

“Xưursmng hôryvv… Thuầgzbpn thụgpboc nhanh thậejlet nhỉlhgj.” Song, giâbkosy tiếeenxp theo, môryvvi mỏtgbdng củayxla ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng lạiksdi cong lêtgbdn.

Lạiksdi đuzivátnnjnh giátnnj vấiksdn đuzivnwzpursmng hôryvv củayxla nàjnfdng vớynomi lãvbyfo quốqqfrc vưursmơjxsbng.

“Anh…” Vâbkosn Khuynh hígpbot mộajirt hơjxsbi thậejlet sâbkosu, bàjnfdn tay ấiksdn trêtgbdn vai hắatubn tăhqvnng thêtgbdm lựvyryc, cưursmjxsbi đuzivếeenxn tưursmơjxsbi sátnnjng: “Cóvpiqvpiqi hay khôryvvng?”




Mạiksdc Sâbkosm ngừryvvng lạiksdi.

Giâbkosy tiếeenxp theo, hắatubn hơjxsbi ngửursma đuzivgzbpu, phígpboa sau đuzivgzbpu trựvyryc tiếeenxp đuzivomemt lêtgbdn vátnnjch tưursmjxsbng, từryvv cằjnfdm, hầgzbpu kếeenxt đuzivếeenxn xưursmơjxsbng quai xanh hơjxsbi lộajir ra… Kéllqlo ra đuzivajir cong cựvyryc đuzivptxip, quảjxtx thựvyryc mêtgbd hoặomemc đuzivếeenxn kinh ngưursmjxsbi.

Ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng tuấiksdn mỹnwzpiksdng góvpiqc đuzivajirjnfdy, liếeenxc xéllqlo nàjnfdng mộajirt cátnnji: “Em đuzivtnnjn xem?” Trong giọuzivng nóvpiqi trầgzbpm thấiksdp xen lẫvwhon đuzivùiksda giỡjpsnn nhưursmvpiq nhưursm khôryvvng.

Ávpiqnh mắatubt Vâbkosn Khuynh chợhvxvt lóvpiqe.

Đursmqqfri vớynomi mộajirt mặomemt yêtgbdu nghiệhjvxt nàjnfdy củayxla ngưursmjxsbi nàjnfdo đuzivóvpiq, nàjnfdng bấiksdt giátnnjc giảjxtxm lựvyryc đuziviksdo, bàjnfdn tay mềnwzpm khẽvwhobkosng, xoa lêtgbdn sưursmjxsbn mặomemt hắatubn.

Bốqqfrn mắatubt nhìefiun nhau.

Khóvpiqe môryvvi Vâbkosn Khuynh giưursmơjxsbng lêtgbdn, trêtgbdn gưursmơjxsbng mặomemt tinh xảjxtxo cũefiung tỏtgbda sựvyry ra tàjnfd tứhkmm mịhcir hoặomemc, cứhkmm nhưursm vậejley, chậejlem rãvbyfi, dưursmynomi átnnjnh mắatubt chăhqvnm chúrrhw củayxla ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng, cúrrhwi ngưursmjxsbi xuốqqfrng.

Cho đuzivếeenxn khi gầgzbpn sátnnjt hếeenxt mứhkmmc kia, nàjnfdng nắatubm lấiksdy càjnfd vạiksdt củayxla hắatubn, đuzivajirt nhiêtgbdn kéllqlo ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng xuốqqfrng dưursmynomi.

Hai trátnnjn kềnwzptnnjt, khuôryvvn mặomemt cảjxtx hai phóvpiqng đuziviksdi trong mắatubt đuzivqqfri phưursmơjxsbng, hôryvv hấiksdp giao hòqfhpa, bốqqfrc chátnnjy lêtgbdn mộajirt ngọuzivn lửursma tìefiunh átnnji muộajiri.

“…Sao anh lạiksdi tựvyryryvvi đuziven mìefiunh?” Sau mấiksdy giâbkosy im lặomemng, Vâbkosn Khuynh đuzivajirt nhiêtgbdn mởxlnc miệhjvxng, hỏtgbdi ra suy đuzivtnnjn đuziviksdi khátnnji ——

iksd sao, lãvbyfo quốqqfrc vưursmơjxsbng vẫvwhon luôryvvn đuzivnwzp cậejlep đuzivếeenxn khuyếeenxt đuziviểqdmtm củayxla chátnnju trai, mộajirt dátnnjng vẻkzwv bụgpbong đuzivgzbpy átnnjy nátnnjy…

Sau khi cho rằjnfdng “Giớynomi tígpbonh củayxla nàjnfdng làjnfd nam, cóvpiq thểqdmtqfhpn cóvpiq sởxlnc thígpboch mặomemc đuzivmjsp khátnnjc giớynomi”, vậejley màjnfdqfhpn cóvpiq thểqdmtvpiq biểqdmtu hiệhjvxn nhưursm vậejley, xem ra, khảjxtxhqvnng duy nhấiksdt sợhvxvjnfd ngưursmjxsbi nàjnfdo đuzivóvpiq đuzivãvbyf “Tựvyryryvvi đuziven” bảjxtxn thâbkosn…

bkosn Khuynh nghĩeenx, đuzivôryvvi mắatubt phưursmhvxvng tróvpiqi chặomemt ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng trưursmynomc mắatubt, khôryvvng ngoàjnfdi dựvyry đuzivtnnjn bắatubt giữoauo đuzivưursmhvxvc sắatubc mặomemt củayxla hắatubn đuzivìefiunh trệhjvx trong nhátnnjy mắatubt, nàjnfdng biếeenxt, chígpbonh mìefiunh đuzivãvbyf đuzivtnnjn đuzivúrrhwng rồmjspi.




“Hửursmm?” Vâbkosn Khuynh nheo mắatubt lạiksdi.

“…Khuynh Khuynh quảjxtx nhiêtgbdn hiểqdmtu rõfarf anh.” Rốqqfrt cuộajirc, Mạiksdc Sâbkosm cũefiung mởxlnc miệhjvxng khẳoauong đuzivhcirnh, trong giọuzivng còqfhpn chứhkmma vàjnfdi phầgzbpn ýgdkpursmjxsbi.

“Anh nóvpiqi vớynomi ôryvvng ngoạiksdi, mìefiunh làjnfd trờjxsbi sinh đuzivoạiksdn tụgpbo, làjnfd anh cưursmjpsnng éllqlp em trưursmynomc…” Tiếeenxp theo, hắatubn hơjxsbi nhấiksdp môryvvi, bìefiunh thảjxtxn nóvpiqi.

“Anh…” Đursmmjspng tửursmbkosn Khuynh khôryvvng khỏtgbdi co rụgpbot lạiksdi, theo bảjxtxn năhqvnng lạiksdi nóvpiqi: “Còqfhpn chuyệhjvxn mặomemc đuzivmjsp nữoauo?”

“…Cátnnji nàjnfdy anh khôryvvng giảjxtxi thígpboch.” Ávpiqnh mắatubt Mạiksdc Sâbkosm hơjxsbi lóvpiqe, bêtgbdn môryvvi gợhvxvi lêtgbdn đuzivajir cung vi diệhjvxu: “Chẳoauong qua, cóvpiq thểqdmtjnfd chígpbonh ôryvvng ấiksdy đuzivãvbyf tựvyry bổjymuvbyfo ra cátnnji gìefiu đuzivóvpiq đuzivi.”

Dứhkmmt lờjxsbi, giữoauoa hai ngưursmjxsbi lạiksdi trầgzbpm mặomemc ngắatubn ngủayxli.

bkosn Khuynh hạiksd mắatubt, nhẹptxi giọuzivng nóvpiqi: “Thậejlet ra anh khôryvvng cầgzbpn phảjxtxi nhưursm vậejley…”

jnfdng nóvpiqi, đuzivajirt nhiêtgbdn cảjxtxm thấiksdy lúrrhwc trưursmynomc mìefiunh đuzivãvbyfbkosn nhắatubc quátnnj mứhkmmc cẩweagn thậejlen, hơjxsbi ngo ngoe rụgpboc rịhcirch: “Thậejlet ra nóvpiqi châbkosn tưursmynomng vớynomi ôryvvng ngoạiksdi cũefiung khôryvvng sao… “

Nhưursmng, lờjxsbi còqfhpn chưursma dứhkmmt, mỏtgbdng củayxla Mạiksdc Sâbkosm đuzivãvbyfjxsbi cong lêtgbdn, đuzivgzbpu ngóvpiqn tay phảjxtxi vừryvva đuzivajirng, nhẹptxi nhàjnfdng đuzivèomemryvvi Vâbkosn Khuynh lạiksdi.

“Béllql ngốqqfrc, chuyệhjvxn nàjnfdy cóvpiqjnfdefiu chứhkmm?” Hắatubn nóvpiqi, đuzivmjspng thờjxsbi vưursmơjxsbn cátnnjnh tay trátnnji ra, đuzivjxtxo khátnnjch thàjnfdnh chủayxl ôryvvm lấiksdy nàjnfdng: “Khôryvvng muốqqfrn anh vìefiu em màjnfd bịhcir ôryvvng ngoạiksdi hiểqdmtu lầgzbpm?”

Ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng nhàjnfdn nhạiksdt nóvpiqi, hoàjnfdn toàjnfdn nhìefiun thấiksdu tâbkosm tưursm củayxla Vâbkosn Khuynh.

bkosn Khuynh ngừryvvng mộajirt látnnjt, nâbkosng mắatubt lêtgbdn, nhìefiun thẳoauong vàjnfdo đuzivôryvvi mắatubt sâbkosu thẳoauom kia.

Mạiksdc Sâbkosm bìefiunh tĩeenxnh nhìefiun nàjnfdng: “Thậejlet ra thìefiu, chỉlhgj cầgzbpn tìefium đuzivưursmhvxvc ngưursmjxsbi cóvpiq thểqdmtxlnc cạiksdnh anh cảjxtx đuzivjxsbi, ôryvvng ngoạiksdi cũefiung sẽvwho hoàjnfdn toàjnfdn khôryvvng đuzivqdmt ýgdkpjnfd nam hay nữoauo.”




Hắatubn nóvpiqi, trong mắatubt đuzivajirt nhiêtgbdn hiệhjvxn lêtgbdn tia u átnnjm, lạiksdi nóvpiqi: “Còqfhpn chuyệhjvxn cưursmjpsnng éllqlp…”

?

Nghe vậejley, Vâbkosn Khuynh hứhkmmng thúrrhw nhưursmynomng màjnfdy.

Giâbkosy tiếeenxp theo, chợhvxvt thấiksdy ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng bàjnfdy ra tưursm thátnnji ưursmu nhãvbyf khígpbo đuzivhcirnh thầgzbpn nhàjnfdn, nhẹptxi giọuzivng nóvpiqi: “Vốqqfrn dĩeenx, anh đuzivãvbyf thậejlet sựvyryvpiq ýgdkp đuzivhcirnh nhưursm vậejley.”

bkosn Khuynh: “…”

Quảjxtx nhiêtgbdn, sựvyry thâbkosn sĩeenx củayxla ngưursmjxsbi nàjnfdo đuzivóvpiqxlnc kiếeenxp nàjnfdy đuzivnwzpu làjnfd biểqdmtu tưursmhvxvng cảjxtx, làjnfdm đuziviksdi lãvbyfo hắatubc bang, đuziviềnwzpu hắatubn thờjxsb phụgpbong vẫvwhon chígpbonh làjnfdgpbon đuziviềnwzpu lưursmu manh “Muốqqfrn liềnwzpn đuzivoạiksdt lấiksdy”.

vpiq đuziviềnwzpu…

“Cóvpiq phảjxtxi vìefiu em chủayxl đuzivajirng nêtgbdn đuzivãvbyfjnfdm Mạiksdc gia chủayxl thiếeenxu đuzivi khôryvvng ígpbot lạiksdc thúrrhw?” Nàjnfdng nỗdnid lựvyryc átnnjp ýgdkpursmjxsbi trêtgbdn khóvpiqe môryvvi xuốqqfrng, trêtgbdu chọuzivc nóvpiqi.

Chợhvxvt thấiksdy trong mắatubt ngưursmjxsbi đuzivàjnfdn ôryvvng xẹptxit qua tia sátnnjng đuziven tốqqfri, thếeenxjnfd thậejlet sựvyry phụgpbo họuziva nóvpiqi: “Hìefiunh nhưursmjnfd vậejley?”

Hắatubn vừryvva nóvpiqi xong, rốqqfrt cuộajirc Vâbkosn Khuynh cũefiung khôryvvng nhịhcirn đuzivưursmhvxvc hoàjnfdn toàjnfdn giưursmơjxsbng môryvvi lêtgbdn: “Vậejley cũefiung chậejlem rồmjspi, hơjxsbn nữoauoa, xem nhưursmjnfd em ra tay trưursmynomc đuzivi?”

vpiqi, nàjnfdng vừryvva nhấiksdc tay, trátnnjnh khỏtgbdi lòqfhpng ngựvyryc hắatubn, chỉlhgj mộajirt cátnnji chớynomp mắatubt đuzivãvbyf đuzivoạiksdt lạiksdi quyềnwzpn chủayxl đuzivajirng.

Truyệhjvxn chỉlhgj đuzivăhqvnng duy nhấiksdt trêtgbdn Wattpad @DuongGiaUyVu

Tầgzbpm mắatubt hai ngưursmjxsbi chạiksdm vàjnfdo nhau.




bkosn Khuynh lạiksdi lầgzbpn nữoauoa nâbkosng cằjnfdm hắatubn lêtgbdn, đuzivang muốqqfrn cắatubn…

“Lãvbyfo đuziviksdi!” “Lãvbyfo… Ávpiqch!”

Hai tiếeenxng gọuzivi từryvv cạiksdnh cửursma vang lêtgbdn, hai ngưursmjxsbi lạiksdi phảjxtxng phấiksdt nhưursm khôryvvng nghe thấiksdy ——

jnfdng hung hăhqvnng hôryvvn xuốqqfrng.

Trong mắatubt Mạiksdc Sâbkosm hiệhjvxn lêtgbdn ýgdkpursmjxsbi, lầgzbpn nàjnfdy cũefiung khôryvvng nhưursmhvxvng bộajir nữoauoa, chếeenx trụgpbo ngưursmhvxvc lạiksdi, kịhcirch liệhjvxt hôryvvn đuzivátnnjp trảjxtx.

ryvvi lưursmjpsni tưursmơjxsbng giao, sóvpiqng tìefiunh átnnji muộajiri lan tràjnfdn trong phòqfhpng.

Ngoàjnfdi phòqfhpng, Mạiksdc Nhấiksdt bịhcir Ngũefiu Vi mặomemt đuzivgzbpy ýgdkpursmjxsbi kéllqlo đuzivi lầgzbpn nữoauoa, anh ta đuzivúrrhwng lúrrhwc lạiksdi chưursma kịhcirp nhìefiun thấiksdy lãvbyfo đuziviksdi nhàjnfdefiunh “Phảjxtxn kígpboch”, lạiksdi mộajirt lầgzbpn lâbkosm vàjnfdo khiếeenxp sợhvxv trầgzbpm mặomemc.

Ngũefiu Vi mỉlhgjm cưursmjxsbi, yêtgbdn lặomemng cho chủayxl tửursm nhàjnfdefiunh mộajirt like, nhìefiun Mạiksdc Nhấiksdt đuzivqqfri diệhjvxn, nộajiri tâbkosm tràjnfdn ngậejlep cảjxtxm giátnnjc ưursmu việhjvxt.

…Cho đuzivếeenxn qua mộajirt lúrrhwc lâbkosu sau, hai vịhcirvbyfo đuziviksdi ôryvvn tồmjspn xong, rốqqfrt cuộajirc mớynomi nóvpiqi lờjxsbi từryvv biệhjvxt ——

Mạiksdc Sâbkosm gọuzivi Mạiksdc Nhấiksdt vàjnfdo cửursma bátnnjo cátnnjo.

bkosn Khuynh mang theo Ngũefiu Vi trởxlnc vềnwzp phòqfhpng dàjnfdnh cho khátnnjch củayxla mìefiunh.

“Chuyệhjvxn gìefiu?” Mộajirt látnnjt sau, Vâbkosn Khuynh ngồmjspi xuốqqfrng méllqlp giưursmjxsbng, hỏtgbdi.

“Làjnfdefiunh bátnnjo vềnwzp Tiêtgbdu Thiêtgbdn Long.” Ngũefiu Vi đuzivátnnjp, khôryvvng khỏtgbdi nhígpbou màjnfdy lạiksdi.




“Nóvpiqi đuzivi.” Thấiksdy thếeenx, átnnjnh mắatubt Vâbkosn Khuynh chợhvxvt lóvpiqe, nộajiri tâbkosm đuzivãvbyfvpiq suy đuzivtnnjn ——

Sao khi giao chiếeenxn vàjnfdo mấiksdy ngàjnfdy trưursmynomc đuzivâbkosy, tuy nàjnfdng đuzivãvbyf buôryvvng tha cho vịhcir “Khígpbo vậejlen chi tửursm” kia, nhưursmng cũefiung thuậejlen tay hốqqfr đuzivqqfri phưursmơjxsbng mộajirt phen. Chỉlhgjjnfd khôryvvng biếeenxt hiệhjvxu quảjxtx nhưursm thếeenxjnfdo nêtgbdn đuzivãvbyf sai ngưursmjxsbi theo dõfarfi thậejlet kỹnwzp.

Chẳoauong qua hiệhjvxn giờjxsb, thấiksdy vẻkzwv mặomemt nàjnfdy củayxla Ngũefiu Vi, chỉlhgj sợhvxv

“Cũefiung khôryvvng biếeenxt hắatubn gặomemp phảjxtxi đuziviksdi vậejlen gìefiu nữoauoa!” Quảjxtx nhiêtgbdn, giâbkosy tiếeenxp theo, chợhvxvt thấiksdy Ngũefiu Vi phẫvwhon nộajirvpiqi.

“Hắatubn ta vàjnfd vịhcirbkosn chủayxl mẫvwhou Adrian kia mớynomi thôryvvng đuzivmjspng khôryvvng lâbkosu, hai ngưursmjxsbi kếeenxt giao mậejlep mờjxsb, nhưursmng vẫvwhon chưursma thậejlet sựvyryjnfdm gìefiu. Hơjxsbn nữoauoa Ôwxmzn Vũefiuefiunh bịhcir ma quỷgdkp átnnjm ảjxtxnh màjnfd bảjxtxo vệhjvx hắatubn! Còqfhpn cóvpiq… Mẹptxi củayxla Ôwxmzn Vũefiuefiunh làjnfd Ôwxmzn Tâbkosm Lam cũefiung nóvpiqi lờjxsbi hay. Bởxlnci vậejley, cuốqqfri cùiksdng gia chủayxl Adrian vẫvwhon quyếeenxt đuzivhcirnh buôryvvng tha cho hắatubn…”

Đursmưursmơjxsbng nhiêtgbdn, chuyệhjvxn ủayxlng hộajir nhưursm trưursmynomc kia, làjnfd khôryvvng cóvpiq khảjxtxhqvnng.

Nhưursmng nguy cơjxsb nhưursm thếeenxjnfd vẫvwhon cóvpiq thểqdmtefiunh yêtgbdn vưursmhvxvt qua, cũefiung khôryvvng hổjymujnfd “Khígpbo vậejlen chi tửursm”, tuy vẫvwhon làjnfd dựvyrya vàjnfdo phụgpbo nữoauo

bkosn Khuynh nhưursmynomng màjnfdy, khôryvvng khỏtgbdi cảjxtxm thấiksdy buồmjspn cưursmjxsbi.

Lạiksdi nóvpiqi tiếeenxp, mặomemt ngoàjnfdi cóvpiq thểqdmt thấiksdy “Vậejlen thếeenx” làjnfdjnfdn tay vàjnfdng lớynomn nhấiksdt củayxla Tiêtgbdu Thiêtgbdn Long. Nhưursmng càjnfdng bug hơjxsbn lạiksdi làjnfd hắatubn ta cóvpiq thểqdmt đuziviksdt đuzivưursmhvxvc hảjxtxo cảjxtxm muốqqfrn thôryvvng đuzivmjspng củayxla phụgpbo nữoauo mộajirt cátnnjch kỳlhgj lạiksd

Khôryvvng sai.

omem nguyêtgbdn thếeenx giớynomi, vịhcir “Khígpbo vậejlen chi tửursm” nàjnfdy vàjnfd “Mẹptxi vợhvxv” mỹnwzp diễuuvmm Ôwxmzn Tâbkosm Lam, kỳlhgj thậejlet cũefiung cóvpiq chúrrhwt mậejlep mờjxsbvpiqi khôryvvng rõfarf đuzivưursmhvxvc…

Nhưursmng tóvpiqm lạiksdi, nhấiksdt thờjxsbi vẫvwhon khôryvvng cóvpiq biệhjvxn phátnnjp vặomemn ngãvbyf Tiêtgbdu Thiêtgbdn Long.

“Khôryvvng sao.”

bkosn Khuynh nghĩeenx, chuyểqdmtn hưursmynomng vềnwzp phígpboa Ngũefiu Vi đuzivang mang vẻkzwv mặomemt buồmjspn bựvyryc.

“Cứhkmm chờjxsb xem, sẽvwhoqfhpn cơjxsb hộajiri khátnnjc. Chuyệhjvxn quan trọuzivng nhấiksdt hiệhjvxn giờjxsbjnfd phátnnjt triểqdmtn ‘ Hắatubc Hồmjsp ’.”

“Thuộajirc hạiksd hiểqdmtu rõfarf.” Ngũefiu Vi gậejlet gậejlet đuzivgzbpu, lạiksdi chầgzbpn chờjxsbvpiqi: “Lãvbyfo đuziviksdi… Em cảjxtxm thấiksdy…”

“Sao?” Vâbkosn Khuynh hơjxsbi khóvpiq hiểqdmtu.

Ngũefiu Vi hígpbot mộajirt hơjxsbi thậejlet sâbkosu, ngưursmng trọuzivng nóvpiqi: “Đursmãvbyf nhiềnwzpu ngàjnfdy giao tiếeenxp vớynomi đuzivátnnjm ngưursmjxsbi Mạiksdc gia, thuộajirc hạiksd cảjxtxm thấiksdy, bọuzivn họuziv hoàjnfdn toàjnfdn khôryvvng giốqqfrng vớynomi hìefiunh tưursmhvxvng đuzivang cóvpiq xu hưursmynomng suy tàjnfdn màjnfdtgbdn ngoàjnfdi đuzivãvbyfvpiqi… Hơjxsbn nữoauoa, hìefiunh nhưursm vẫvwhon luôryvvn âbkosm thầgzbpm chuẩweagn bịhcirtnnji gìefiu đuzivóvpiq…”

Vừryvva dứhkmmt lờjxsbi, Vâbkosn Khuynh ngừryvvng lộajirt látnnjt, cóvpiq chúrrhwt kinh ngạiksdc sựvyry nhạiksdy béllqln củayxla vịhcir thuộajirc hạiksdjnfdy.

iksd sao thìefiu, cóvpiq thểqdmt nhậejlen ra Mạiksdc gia khôryvvng đuzivơjxsbn giảjxtxn cũefiung khôryvvng kỳlhgj quátnnji, nhưursmng chuyệhjvxn muốqqfrn nhìefiun ra ngưursmjxsbi nàjnfdo đuzivóvpiq đuzivang âbkosm thầgzbpm bàjnfdy mưursmu…

jnfdng nghĩeenx, lạiksdi hơjxsbi cóvpiq hứhkmmng thúrrhwvpiqi: “Sao em cóvpiq thểqdmt phátnnjt hiệhjvxn ra chuyệhjvxn cóvpiqursmu đuzivmjsp? Em cảjxtxm thấiksdy, Mạiksdc gia đuzivang đuzivhcirnh làjnfdm gìefiu?”

bkosn Khuynh suy tígpbonh hỏtgbdi xong, lạiksdi khôryvvng ngờjxsb đuzivưursmhvxvc.

Giâbkosy tiếeenxp theo, thếeenxjnfd lạiksdi nghe Ngũefiu Vi bậejlet thốqqfrt lêtgbdn rằjnfdng ——

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.