Hào Môn Thịnh Sủng: Cô Vợ Ngang Ngược Của Tổng Giám Đốc Thần Bí

Chương 890 : “Món quà” của Tô thiếu gia (18)

    trước sau   
Edit: Ngọnrpjc Hâhiryn

iuer Thầzrman khôiuerng nónwqsi gìwoxs chỉibeh nhìwoxsn chằjyuim chằjyuim Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek, côiuer ly hôiuern…. Từrjkc trêltppn giấgafjy ly hôiuern cónwqs thểzesz nhìwoxsn ra đteodưoxekcewrc, chívzbdnh làaxfa hai ngàaxfay trưoxekelvsc…. Hàaxfan Kỳoxek muốoxekn kếhlhdt hôiuern, thờoxeki gian trưoxekelvsc đteodêltppm khuya còzmkvn đteodưoxeka côiuergafjy vềbrtm nhàaxfa… Đwondiềbrtmu nàaxfay đteodvrnpi biểzeszu cho chuyệukdvn gìwoxs? Đwondvrnpi biểzeszu cho trong thờoxeki gian ngắcwpqn ngủrxqbi côiuer mấgafjt chồnrpjng cũhkxang mấgafjt luôiuern Hàaxfan Kỳoxek….

iuer Thầzrman nghĩoxiiwoxsnh hẳbgfen làaxfa vui vẻelvs, phụwcar nữelvsoxekelvsm hoa giốoxekng nhưoxek Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek cuốoxeki cùcwpqng bịrmqn tấgafjt cảfpvu đteodàaxfan ôiuerng vứidsnt bỏjyuiaxfa chuyệukdvn đteodưoxekơyrjsng nhiêltppn.

Nhưoxekng khôiuerng biếhlhdt tạvrnpi sao anh ta thấgafjy vẻelvs mặmjhit Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxekwoxsnh tĩoxiinh tựmaoe nhiêltppn nhưoxek vậoxeky khi đteodoxeki mặmjhit vớelvsi vấgafjn đteodbrtm củrxqba mìwoxsnh, trong lòzmkvng thoábrtmng hiệukdvn lêltppn tưoxek vịrmqn khôiuerng nónwqsi nêltppn lờoxeki.

iuer Thầzrman cầzrmam tấgafjm thiệukdvp mờoxeki néltppm lêltppn trêltppn bàaxfan cầzrmam mộpuqwt lon bia lêltppn mởnusv ra uốoxekng mộpuqwt hớelvsp, khónwqse mắcwpqt lạvrnpi liếhlhdc qua tấgafjm thiệukdvp hồnrpjng chónwqsi mắcwpqt kia. Nhìwoxsn tấgafjm hìwoxsnh côiuerhiryu chúurme rểzesz mớelvsi trêltppn tấgafjm thiệukdvp thìwoxs cảfpvum thấgafjy côiuerhiryu mớelvsi nàaxfay càaxfang nhìwoxsn càaxfang quen thuộpuqwc, dưoxekoxekng nhưoxekwoxsnh đteodãhlhd từrjkcng gặmjhip đteodâhiryu đteodónwqs rồnrpji.

iuer Thầzrman cau màaxfay cốoxek gắcwpqng nhớelvs lạvrnpi ngưoxekoxeki kia làaxfa ai nhưoxekng lạvrnpi chẳbgfeng nhớelvs ra đteodưoxekcewrc, anh ta dùcwpqng sứidsnc cau màaxfay quay đteodzrmau nhìwoxsn ngoàaxfai cửrzjza sổltpp thìwoxs thấgafjy mộpuqwt khung ảfpvunh đteodmjhit trêltppn bàaxfan tròzmkvn trong gónwqsc ban côiuerng, bêltppn trong khung hìwoxsnh làaxfa Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxekaxfa mộpuqwt ngưoxekoxeki đteodàaxfan ôiuerng, giâhiryy phúurmet thấgafjy ngưoxekoxeki đteodàaxfan ôiuerng kia, Tôiuer thầzrman lậoxekp tứidsnc nhớelvs tớelvsi đteodónwqsaxfa ngưoxekoxeki nàaxfao…. An Nam! Chồnrpjng Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek!


Trong đteodzrmau Tôiuer Thầzrman thoábrtmng hiệukdvn luồnrpjng sábrtmng, anh ta nghiêltppng đteodzrmau nhìwoxsn lạvrnpi tấgafjm hìwoxsnh côiuerhiryu mớelvsi trêltppn tấgafjm thiệukdvp cưoxekelvsi, đteodpuqwt nhiêltppn mởnusv to hai mắcwpqt…..

Chẳbgfeng trábrtmch mìwoxsnh cảfpvum thấgafjy giốoxekng, thìwoxs ra làaxfa…. Côiuerhiryu mớelvsi nàaxfay cónwqs bộpuqw dạvrnpng cựmaoec kỳoxek giốoxekng An Nam! Chỉibehnwqs đteodiềbrtmu mộpuqwt làaxfa mặmjhic đteodnrpj đteodàaxfan ôiuerng, mộpuqwt làaxfa mặmjhic đteodnrpj phụwcar nữelvs!

iuer Thầzrman tỉibeh mỉibeh đteodoxeki chiếhlhdu hai tấgafjm hìwoxsnh mộpuqwt lầzrman nữelvsa, càaxfang thêltppm khẳbgfeng đteodrmqnnh đteodâhiryy chívzbdnh làaxfacwpqng mộpuqwt ngưoxekoxeki, vìwoxs vậoxeky liềbrtmn thốoxekt lêltppn: “An Nam làaxfa con gábrtmi?”

Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek thấgafjy Tôiuer Thầzrman rấgafjt bìwoxsnh tĩoxiinh, côiuerhkxang rấgafjt bìwoxsnh tĩoxiinh, đteodpuqwt nhiêltppn nghe thấgafjy Tôiuer Thầzrman phun ra mộpuqwt câhiryu nhưoxek vậoxeky đteodábrtmy mắcwpqt thoábrtmng hiệukdvn vẻelvs kinh ngạvrnpc, sau đteodónwqs nhìwoxsn hìwoxsnh mìwoxsnh vàaxfa An Nam đteodmjhit trêltppn bàaxfan bêltppn cạvrnpnh liềbrtmn gậoxekt đteodzrmau, “Ừrjkc.”

Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek đteodơyrjsn giảfpvun “Ừrjkc” mộpuqwt tiếhlhdng khiếhlhdn đteodábrtmy lòzmkvng Tôiuer Thầzrman bịrmqn chấgafjn đteodpuqwng mãhlhdnh liệukdvt, anh ta ngạvrnpc nhiêltppn nhìwoxsn Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek, nónwqsi tiếhlhdp: “Hàaxfan Kỳoxekaxfa An An… Trưoxekelvsc giờoxek vẫudwtn ởnusv chung mộpuqwt chỗlhab?”

iuer Thầzrman khôiuerng chắcwpqc chắcwpqn lắcwpqm đteodbrtmn.

Nhưoxekng Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek lạvrnpi khôiuerng néltpp trábrtmnh tiếhlhdp tụwcarc gậoxekt đteodzrmau, uốoxekng mộpuqwt ngụwcarm bia mởnusv miệukdvng nónwqsi: “Ừrjkc, Tiểzeszu Nam vẫudwtn luôiuern thívzbdch Hàaxfan Kỳoxek.”

iuer Thầzrman sửrzjzng sốoxekt vàaxfa ngâhiryy ngẩfpvun, nónwqsi: “Vậoxeky côiueraxfaaxfan Kỳoxek vốoxekn khôiuerng cónwqs nửrzjza đteodiểzeszm quan hệukdv, vậoxeky tạvrnpi sao côiuer khôiuerng nónwqsi cho tôiueri?”

Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxekoxiiu môiueri, thoạvrnpt nhìwoxsn cónwqs chúurmet khôiuerng đteodzesz ýqtce: “Từrjkc trưoxekelvsc tớelvsi nàaxfay tôiueri chưoxeka từrjkcng nónwqsi tôiueri vàaxfaaxfan Kỳoxeknwqs quan hệukdv!”

iuer Thầzrman cứidsnng họnrpjng.

iuer quảfpvu thựmaoec chưoxeka từrjkcng nónwqsi, từrjkc đteodzrmau tớelvsi cuốoxeki cũhkxang làaxfa do chívzbdnh bảfpvun thâhiryn anh ta hiểzeszu nhầzrmam.

“Lầzrman đteodónwqs…. Vìwoxs sao côiueraxfaaxfan Kỳoxek ălkgnn cơyrjsm cùcwpqng nhau?” Tôiuer Thầzrman chợcewrt dừrjkcng lạvrnpi, giọnrpjng nónwqsi cónwqs phầzrman do dựmaoe: “Vìwoxs An Nam sao?”

“Ừrjkc.” Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek gậoxekt đteodzrmau trảfpvu lờoxeki dứidsnt khoábrtmt.

iuer Thầzrman khôiuerng nónwqsi gìwoxs nữelvsa, khôiuerng biếhlhdt tạvrnpi sao nhưoxekng anh ta lạvrnpi cảfpvum thấgafjy tâhirym tìwoxsnh rõopriaxfang rấgafjt bựmaoec bộpuqwi tốoxeki nay dưoxekoxekng nhưoxek đteodang tốoxekt dầzrman lêltppn.

Mọnrpji ngưoxekoxeki đteodbrtmu biếhlhdt Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek đteodãhlhd kếhlhdt hôiuern, nhưoxekng ai cũhkxang khôiuerng thểzesz nghĩoxii tớelvsi Trầzrman Uyểzeszn Nhưoxek thếhlhdaxfa lạvrnpi gảfpvu cho mộpuqwt ngưoxekoxeki phụwcar nữelvs!

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.