Ép Yêu 100 Ngày (Mạnh Mẽ Yêu Nhau 100 Ngày)

Chương 1054 : Đi theo anh, được không? (14)

    trước sau   
jlsinlldnh bịkefp Tầlugbn Gia Ngôjlsin gọbnubi nhưsnrm vậanzyy khiếykktn lôjlsing mi củnjlva côjlsi run rẩjlsiy, tầlugbm mắjjtit lơqbxa lửtibyng khôjlsing cốpljr đytmvkefpnh, cóbcrj khi thìnlld nhìnlldn lưsnrmykktt qua mặbtict hắjjtin, cóbcrj khi lạedmti nhìnlldn đytmvi nơqbxai kháiiutc.

Tầlugbn Gia Ngôjlsin nhìnlldn Tôjlsinlldnh, gọbnubn gàrtuqng dứhhamt khoáiiutc hỏabtfi: “Đzrqfêadcfm đytmvóbcrjrtuq lầlugbn đytmvlugbu tiêadcfn củnjlva em đytmvúzrqfng khôjlsing?”

Giâuxosy trưsnrmykktc hắjjtin còpxekn nóbcrji chuyệzrqfn quáiiut khứhham, giâuxosy sau hắjjtin đytmvãlqgb hỏabtfi đytmvêadcfm đytmvóbcrj khiếykktn côjlsi theo khôjlsing kịkefpp, ngẩjlsin ngưsnrmsxxii, từjjti từjjti mớykkti phảpxekn ứhhamng đytmvưsnrmmwbkc, côjlsi chẳkgbsng dáiiutm nhìnlldn Tầlugbn Gia Ngôjlsin, cúzrqfi đytmvlugbu nhìnlldn châuxosn mìnlldnh.

Hắjjtin nóbcrji đytmvúzrqfng, đytmvóbcrj chíeooknh làrtuq lầlugbn đytmvlugbu tiêadcfn củnjlva côjlsi.

jlsi gảpxek cho Lâuxosm Mặbticc lâuxosu nhưsnrm vậanzyy, ngoạedmti trừjjti việzrqfc dùjlsing thâuxosn phậanzyn làrtuqm vợmwbk củnjlva Lâuxosm Mặbticc, đytmvjjting nóbcrji làrtuqjlsing ngồqicgi ăkgoen cơqbxam, ngủnjlv chung mộhhamt phòpxekng cũtturng chưsnrma từjjting xảpxeky ra.

uxosm Mặbticc khôjlsing thíeookch phụbtic nữbeth, thậanzym chíeookpxekn ghéttrct phụbtic nữbeth, mỗgngpi lầlugbn hắjjtin nhìnlldn thấrtzyy côjlsirtuq giốpljrng nhưsnrm nhìnlldn thấrtzyy kẻphal thùjlsi vậanzyy, mẹcrobuxosm vìnlld con trai kỳchee quáiiuti nhưsnrm vậanzyy lạedmti bịkefp ba Lâuxosm tráiiutch cứhham, nóbcrji bàrtuq chiềkefpu hưsnrm con trai, khôjlsing dạedmty dỗgngpbcrj, lạedmti trúzrqft giậanzyn lêadcfn ngưsnrmsxxii côjlsi.

Nếykktu khôjlsing phảpxeki mẹcrobuxosm thậanzyt sựoiqu tuyệzrqft vọbnubng rồqicgi, bàrtuqtturng sẽmihz khôjlsing nghĩrtzy ra chiêadcfu bỏabtf thuốpljrc đytmvgaizjlsiadcfn giưsnrmsxxing vớykkti con trai mìnlldnh.

“Vìnlld vậanzyy, em vàrtuq chồqicgng em từjjti trưsnrmykktc đytmvếykktn nay vẫcrobn chỉnlldrtuq hữbethu danh vôjlsi thựoiquc cóbcrj đytmvúzrqfng khôjlsing?” Tầlugbn Gia Ngôjlsin lạedmti mởaskv miệzrqfng.

Lầlugbn nàrtuqy hắjjtin khôjlsing cho côjlsiqbxa hộhhami nóbcrji gìnlld, cứhham liêadcfn tụbticc, tiếykktp tụbticc nóbcrji: “Lúzrqfc trưsnrmykktc, em đytmvqicgng ýonea kếykktt hôjlsin vớykkti hắjjtin cũtturng đytmvãlqgb biếykktt hắjjtin sẽmihz khôjlsing cóbcrj bấrtzyt cứhham quan hệzrqf thâuxosn mậanzyt nàrtuqo vớykkti em cóbcrj đytmvúzrqfng khôjlsing?”

Tầlugbn Gia Ngôjlsin liêadcfn tụbticc hỏabtfi ba câuxosu “Đzrqfúzrqfng hay khôjlsing”, kỳchee thựoiquc trong lòpxekng hắjjtin đytmvãlqgbbcrj đytmváiiutp áiiutn, căkgoen bảpxekn hắjjtin hoàrtuqn toàrtuqn chẳkgbsng mong chờsxxijlsi trảpxek lờsxxii, liềkefpn nóbcrji đytmvếykktn vấrtzyn đytmvkefp trọbnubng tâuxosm màrtuq hắjjtin muốpljrn biếykktt đytmváiiutp áiiutn nhấrtzyt: “Tôjlsinlldnh, cuốpljri cùjlsing vìnlldiiuti gìnlldrtuq em phảpxeki cam chịkefpu mộhhamt cuộhhamc hôjlsin nhâuxosn nhưsnrm vậanzyy?”

Nguyêadcfn nhâuxosn? Nếykktu côjlsibcrji nguyêadcfn nhâuxosn nàrtuqy cho hắjjtin biếykktt, hiệzrqfn nay chuyệzrqfn đytmvãlqgb qua nhiềkefpu năkgoem nhưsnrm vậanzyy, côjlsibcrji cho hắjjtin biếykktt còpxekn cóbcrj ýonea nghĩrtzya gìnlld? Chỉnlld khiếykktn hắjjtin thêadcfm áiiuty náiiuty màrtuq thôjlsii…

jlsinlldnh míeookm môjlsii, hơqbxai cúzrqfi thấrtzyp đytmvlugbu thêadcfm mộhhamt chúzrqft nữbetha, khôjlsing cóbcrj ýonea trảpxek lờsxxii câuxosu hỏabtfi củnjlva hắjjtin.

“Đzrqfưsnrmmwbkc, em khôjlsing muốpljrn nóbcrji cũtturng khôjlsing sao….” Tầlugbn Gia Ngôjlsin thấrtzyy côjlsi khôjlsing muốpljrn trảpxek lờsxxii, lạedmti nóbcrji: “Nhiềkefpu năkgoem nhưsnrm vậanzyy, hắjjtin đytmváiiutnh em khôjlsing dưsnrmykkti mộhhamt lầlugbn đytmvâuxosu đytmvúzrqfng khôjlsing? cho dùjlsi cuộhhamc hôjlsin nhâuxosn củnjlva hai ngưsnrmsxxii chỉnlldrtuq vậanzyt trang tríeook nhưsnrmng hắjjtin đytmvãlqgb đytmvpljri xửtiby vớykkti em nhưsnrm vậanzyy, tạedmti sao em còpxekn khôjlsing ly hôjlsin?”

Nếykktu côjlsibcrj khảpxekkgoeng ly hôjlsin, côjlsi đytmvãlqgbrtuqm từjjti sớykktm rồqicgi, Lâuxosm gia thậanzyt vấrtzyt vảpxek mớykkti cóbcrj thểgaiznlldm đytmvưsnrmmwbkc mộhhamt ngưsnrmsxxii phụbtic nữbeth che giấrtzyu đytmvhhama con trai đytmvqicgng tíeooknh cho bọbnubn họbnub, sao cóbcrj thểgaiz buôjlsing tha cho côjlsi dễadcfrtuqng nhưsnrm vậanzyy? Huốpljrng chi, cơqbxa nghiệzrqfp mấrtzyy đytmvsxxii củnjlva Lâuxosm gia cóbcrj quyềkefpn cóbcrj thểgaiz, côjlsi chỉnlldrtuq mộhhamt ngưsnrmsxxii thấrtzyp cổjjtittrc họbnubng, cóbcrj thểgaiz thắjjting đytmvưsnrmmwbkc bọbnubn họbnub sao?

“Làrtuq bọbnubn họbnub khôjlsing cho em ly hôjlsin sao? Hay làrtuqbcrj đytmviểgaizm yếykktu nàrtuqo bịkefp bọbnubn họbnub nắjjtim lấrtzyy khiếykktn em khôjlsing thểgaiz phảpxekn kháiiutng?” khôjlsing cóbcrj ai thíeookch bịkefp bạedmto hàrtuqnh cảpxek, Tầlugbn Gia Ngôjlsin nghĩrtzy, cóbcrj thểgaiznlldnh đytmvãlqgb đytmviiutn đytmvúzrqfng chíeookn mưsnrmsxxii phầlugbn rồqicgi.

Nếykktu khôjlsing phảpxeki vẫcrobn còpxekn yêadcfu côjlsi, mấrtzyy năkgoem qua hắjjtin đytmvãlqgb sớykktm cưsnrmykkti vợmwbk sinh con, sốpljrng mộhhamt cuộhhamc sốpljrng yêadcfn ổjjtin rồqicgi.

rtuqo giờsxxi phúzrqft nàrtuqy, hắjjtin vàrtuqjlsibcrj mộhhamt tia hy vọbnubng nhưsnrm vậanzyy, hắjjtin khôjlsing muốpljrn từjjti bỏabtf, hắjjtin muốpljrn tốpljrt cho côjlsi, càrtuqng muốpljrn tốpljrt cho bảpxekn thâuxosn mìnlldnh.

Tầlugbn Gia Ngôjlsin nghĩrtzy đytmvếykktn đytmvâuxosy, đytmvhhamt nhiêadcfn đytmvưsnrma tay ra, năkgoem chặbtict vai Tôjlsinlldnh, éttrcp côjlsi nhìnlldn mìnlldnh, nhìnlldn thẳkgbsng vàrtuqo đytmvôjlsii mắjjtit củnjlva côjlsi, nóbcrji từjjting chữbeth từjjting chữbeth mộhhamt cáiiutch kiêadcfn quyếykktt: “Tôjlsinlldnh, đytmvi theo anh, đytmvưsnrmmwbkc khôjlsing?”

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.