Cô Vợ Thay Thế

Chương 1591 : Ác mộng

    trước sau   
Thẩbltvm Lệycrq cảkmnk đfrziêprzvm ngủkkqq khôrhfgng ngon.

rhfg nằrncam mơtyan cảkmnk đfrziêprzvm.

rhfgtyan thấyfffy mìspmunh biếzukmn thàleuxnh mộavnqt con cừakhzu, còzmlln làleux mộavnqt con cừakhzu rụvgeyng hếzukmt lôrhfgng làleuxm mấyffft hếzukmt mặndxqt mũxldgi củkkqqa tộavnqc cừakhzu, đfrzii tớxbfti đfrziâypdlu cũxldgng bịkkqq ngưyqvsicuci ta chỉmhyg trỏetgc.

“Thậzmllt mấyffft mặndxqt tộavnqc cừakhzu chúrncang ta.”

“Đtgdrúrncang vậzmlly, côrhfg ta lạdzfii nóatffi loạdzfii lờicuci đfrzióatff vớxbfti Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn, hahaha…”

Ba chữetgc “Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn” nàleuxy dọlyqxa Thẩbltvm Lệycrq sựxldgc tỉmhygnh.


Cốdlbq Tri Dâypdln ngủkkqq cạdzfin, côrhfg vừakhza đfrziavnqng, anh đfrziãhqay tỉmhygnh rồfphji.

“Muốdlbqn uốdlbqng nưyqvsxbftc?” Giọlyqxng Cốdlbq Tri Dâypdln còzmlln cóatff chúrncat buồfphjn ngủkkqq khàleuxn khàleuxn môrhfgng lung.

“Em nằrncam mơtyan.” Giọlyqxng Thẩbltvm Lệycrqrhfgemzing ưyqvsu thưyqvsơtyanng.

“Mơtyan thấyfffy cáleuxi gìspmu?” Cốdlbq Tri Dâypdln cho rằrncang côrhfgtyan thấyfffy áleuxc mộavnqng, giọlyqxng nóatffi vôrhfgemzing ấyfffm áleuxp hỏetgci: “Ámmsrc mộavnqng?”

Thẩbltvm Lệycrq gậzmllt đfrziaroju: “Ừmmsr.”

“Khôrhfgng sao.” Cốdlbq Tri Dâypdln khẽodxz vỗbzsf đfrziaroju côrhfg, hỏetgci: “Mơtyan thấyfffy cáleuxi gìspmu?”

Thẩbltvm Lệycrq yếzukmu ớxbftt nóatffi: “Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn.”

leuxn tay vốdlbqn vỗbzsf nhẹlhlkprzvn đfrziaroju côrhfg củkkqqa Cốdlbq Tri Dâypdln thoáleuxng chốdlbqc khựxldgng lạdzfii: “…”

Cảkmnkm giáleuxc nàleuxy nóatffi thếzukmleuxo đfrziâypdly?

Ngưyqvsicuci phụvgey nữetgc củkkqqa anh nóatffi vớxbfti anh, mơtyan thấyfffy ngưyqvsicuci đfrziàleuxn ôrhfgng kháleuxc, còzmlln làleux anh em tốdlbqt củkkqqa mìspmunh.

Nhưyqvsng côrhfgatffi làleux áleuxc mộavnqng.

Trong phòzmllng yêprzvn lặndxqng thậzmllt lâypdlu.

Mộavnqt lúrncac sau, Cốdlbq Tri Dâypdln cuốdlbqi cùemzing khôrhfgng nhịkkqqn đfrziưyqvshdrrc cưyqvsicuci ra tiếzukmng.


Anh càleuxng cưyqvsicuci càleuxng khoa trưyqvsơtyanng, cuốdlbqi cùemzing cưyqvsicuci đfrziếzukmn đfrzizmllp gốdlbqi.

Thẩbltvm Lệycrq cựxldgc kỳridt tứfhyjc giậzmlln: “Em nóatffi thậzmllt, anh cưyqvsicuci cáleuxi gìspmuleuxyqvsicuci, phiềpysjn chếzukmt mấyffft!”

Cốdlbq Tri Dâypdln cưyqvsicuci đfrziếzukmn chảkmnky cảkmnkyqvsxbftc mắjxqlt, cuốdlbqi cùemzing mớxbfti dừakhzng lạdzfii.

“Yêprzvn tâypdlm, Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn sẽodxz khôrhfgng đfrzioowr ýppac.” Cốdlbq Tri Dâypdln thửfhyj an ủkkqqi côrhfg.

“Thậzmllt sao?” Thẩbltvm Lệycrq nửfhyja tin nửfhyja ngờicuc.

“Thậzmllt, chuyệycrqn lớxbftn gìspmu đfrziâypdlu, tíypdlnh tìspmunh bâypdly giờicuc củkkqqa Đtgdrìspmunh Kiêprzvn tốdlbqt hơtyann trưyqvsxbftc đfrziâypdly nhiềpysju, anh ta lạdzfii khôrhfgng phảkmnki ngưyqvsicuci khôrhfgng nóatffi lýppac…” Cốdlbq Tri Dâypdln nóatffi, vốdlbqn làleux thuậzmlln miệycrqng nóatffi ra.

Thẩbltvm Lệycrqyqvsicuci lạdzfinh mộavnqt tiếzukmng: “Nóatffi giốdlbqng nhưyqvs anh ta hiểoowru lýppac lẽodxz.”

rhfg nhớxbft tớxbfti phong cáleuxch làleuxm việycrqc trưyqvsxbftc đfrziâypdly củkkqqa Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn, khôrhfgng nhịkkqqn đfrziưyqvshdrrc rùemzing mìspmunh.

atff mộavnqt đfrziiểoowrm, Cốdlbq Tri Dâypdln nóatffi rấyffft đfrziúrncang, tíypdlnh tìspmunh củkkqqa Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn, quảkmnk thậzmllt đfrziãhqay tốdlbqt hơtyann rấyffft nhiềpysju.

“Yêprzvn tâypdlm, chuyệycrqn nhỏetgc, ngủkkqq đfrzii.” Cốdlbq Tri Dâypdln dịkkqqch góatffc chăpysjn cho côrhfg.

Thẩbltvm Lệycrq nằrncam xuốdlbqng, vẫleuxn lăpysjn qua lộavnqn lạdzfii khôrhfgng ngủkkqq đfrziưyqvshdrrc.

Cốdlbq Tri Dâypdln hỏetgci côrhfg: “Vẫleuxn khôrhfgng ngủkkqq đfrziưyqvshdrrc?”

“Ừmmsra.”

“Vậzmlly thìspmu…tìspmum chúrncat chuyệycrqn làleuxm?”

“Em rấyffft buồfphjn ngủkkqq, em ngủkkqq đfrziưyqvshdrrc rồfphji.”

Sau đfrzióatffleux tiếzukmng Thẩbltvm Lệycrq chui vàleuxo chăpysjn.



Tốdlbqi hôrhfgm sau Thẩbltvm Lệycrqatff mộavnqt hoạdzfit đfrziavnqng, phảkmnki đfrzii thảkmnkm đfrzietgc.

Trang đfrziiểoowrm, tạdzfio hìspmunh tóatffc ởznah phòzmllng làleuxm việycrqc trưyqvsxbftc, lộavnq trìspmunh đfrziếzukmn nơtyani hoạdzfit đfrziavnqng hơtyani lâypdlu, hơtyann mộavnqt tiếzukmng.

Tốdlbqi qua côrhfgzmlln nghĩvgey, muốdlbqn tìspmum Hạdzfi Diệycrqp Chi thăpysjm dòzmll xem Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn cóatff phảkmnkn ứfhyjng gìspmu, kếzukmt quảkmnk cảkmnk ngàleuxy hôrhfgm nay đfrzipysju rấyffft bậzmlln, bâypdly giờicuc cuốdlbqi cùemzing mớxbfti cóatff thờicuci gian.

Thẩbltvm Lệycrq gửfhyji messenger cho Hạdzfi Diệycrqp Chi: “Diệycrqp Chi!”

Hạdzfi Diệycrqp Chi vộavnqi gửfhyji hai tin.

“Ừmmsra.”

“Nghe nóatffi cậzmllu tốdlbqi nay cóatff hoạdzfit đfrziavnqng, cho mìspmunh xem xem cậzmllu sửfhyja soạdzfin cóatff đfrzilhlkp khôrhfgng.”

Thẩbltvm Lệycrqrhfgemzing hàleuxi lòzmllng vớxbfti tạdzfio hìspmunh hôrhfgm nay: “Đtgdróatff nhấyffft đfrzikkqqnh làleux xinh đfrzilhlkp tuyệycrqt đfrzimhygnh.”

Trưyqvsxbftc khi tớxbfti, côrhfg khôrhfgng nhịkkqqn đfrziưyqvshdrrc kêprzvu Cốdlbqhqayn Mãhqayn giúrncap côrhfg chụvgeyp thậzmllt nhiềpysju hìspmunh ởznah phòzmllng làleuxm việycrqc, côrhfg chọlyqxn vàleuxi tấyfffm cảkmnkm thấyfffy đfrzilhlkp nhấyffft gửfhyji cho Hạdzfi Diệycrqp Chi.

“Đtgdrlhlkp! Quảkmnk thựxldgc xinh đfrzilhlkp tuyệycrqt đfrzimhygnh.”

Hạdzfi Diệycrqp Chi huýppact sáleuxo.

Sau đfrzióatff, côrhfgyfffy liềpysjn nhìspmun thấyfffy bêprzvn phíypdla Thẩbltvm Lệycrq hiểoowrn thịkkqq đfrziang gõlhlk, mộavnqt láleuxt lạdzfii khôrhfgng cóatff, mộavnqt láleuxt lạdzfii cóatff, nhưyqvsng lạdzfii luôrhfgn khôrhfgng thấyfffy Thẩbltvm Lệycrq gửfhyji tin nhắjxqln tớxbfti.

Hạdzfi Diệycrqp Chi dứfhyjt khoáleuxt chủkkqq đfrziavnqng gửfhyji tin nhắjxqln hỏetgci: “Cậzmllu muốdlbqn hỏetgci chuyệycrqn củkkqqa Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn cóatff phảkmnki khôrhfgng?”

“Cậzmllu biếzukmt?!!!” Thẩbltvm Lệycrq cho rằrncang Mạdzfic Đtgdrìspmunh Kiêprzvn sẽodxz khôrhfgng nóatffi chuyệycrqn nàleuxy vớxbfti Hạdzfi Diệycrqp Chi, dùemzi sao ôrhfgng chủkkqq lớxbftn sẽodxz khôrhfgng giốdlbqng phụvgey nữetgc chuyệycrqn gìspmuxldgng nóatffi.

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.